TINE ZIET (100): Honderd

Wie de oren tegen deze letters drukt, kan het wellicht horen: bij deze editie van Tine Ziet hoort kletterend geroffel en feestelijk trompetgeschal. Zelf opperde ik bij de redactie voor een mars door een fanfare onder mijn balkon. In de plaats daarvan kreeg ik een nieuwe plek, meer mogelijke lezers en extra ruimte om tussen mijn woorden door te blazen. Daarenboven kreeg de krant speciaal voor de honderdste editie van deze rubriek een compleet nieuwe jas!

U leest het goed. Dit is de honderdste keer dat ik achter mijn laptop zit te verzinnen wat ik nu weer met de lezers van KW wil delen. Vaak vloeit de inhoud als vanzelf uit mijn vingers, maar natuurlijk ook komt alles wat moeilijk op gang. Want geef nu toe: ik kan toch niet alles met al die ogen delen? Niet elke week is even boeiend. Soms zie ik door de chaos in mijn hoofd de bomen niet of drijf ik  in een grote plas verdriet die ik liever niet in de krant zie staan. En wat valt er in hemelsnaam te zeven uit een weekje kwakkelende sukkelgriep?

Het gebeurt wel eens dat ik door een onbekende lezer word aangesproken aan een of andere kassa. Heel zelden herkent men mij als ‘Tine Moniek die Ziet’. Terwijl mijn hoofd op deze column plakt, blijven jullie, geniepige gelukzakjes, gewoon anoniem. Toch prijs ik mezelf ook best gelukkig: in die honderd weken werd ik nog niet met rotte eieren bekogeld. Ook dreigbrieven werden niet door de redactie naar mij doorgeschoven. Nu ja, misschien komt dat gewoon door een slordige postduif, want ook fanmail kwam er eigenlijk nog niet.

Afgelopen week gaf een facebookvriend toe dat hij soms schrik heeft om zomaar in één van mijn stukjes te worden opgevoerd. Echt waar! Het was iets waar ik eigenlijk nog niet dikwijls had aan gedacht. Zouden anderen ook hiervoor kunnen vrezen?  Word ik daarom soms gemeden? Of is net misschien dat extra doel om met mij een babbeltje te slaan? Misschien is dat wel een gat in de markt. Een challenge die een lezer aan kan gaan. Spreek mij aan (net als hem), verras me, doe belletje-trek of zet jezelf gewoon eens goed voor schut: wie weet haal je op een goeie dag deze kolom wel!

(verschenen als column in KW Kortrijk-Menen  op 12/01/18)