“En wat zijn jouw voornemens?” zal wellicht de meest
voorkomende zin zijn deze dagen. In mijn
geval durft men er al eens automatisch van uit te gaan, dat mijn antwoord
“Afvallen!” is. Soms heb ik zin om dan maar te antwoorden: “Meer eten, meer
drinken en vooral minder bewegen.” Dat men voornemens van een ander een keer niet
zelf gaat invullen, dat zou een mooi voornemen kunnen zijn. En haalbaar!
Vrijgezellen hoeven geen lief te vinden. Soms doet fitness geen goed. En mag ik
alsjeblieft zelf bepalen wat ik met mijn lichaam doe? “Meer schoonmaken”, lijkt
in mijn geval een haalbare kaart. Maar zeg het vooral niet door, want het zou
kunnen dat er opeens andere voornemens in mijn hoofd gaan kruipen als het
eindelijk zover is. Ik neem me dingen nogal spontaan voor.
Het is iets magisch. Een nieuw jaar. Een nieuwe lei. De
mogelijkheid om opnieuw te beginnen. Ik zie het vaak als een laagje verse
sneeuw. De sneeuw ligt stil naar ons te lonken. Maar eens er voetstappen in de
sneeuw staan, is het nieuwe ervan af. De sneeuw is dan niet magisch meer. Zo is
het ook met een nieuw jaar. Het idee dat er heel even een punt wordt gezet en
een nieuw hoofdstuk wordt geschreven. Eens het begonnen is, is het ineens niet
zo aantrekkelijk meer.
Eigenlijk zou ik best wel fan zijn van Control-Alt-Delete.
Helemaal opnieuw beginnen. Of nee, toch maar niet. Elke keer een ander huis
zoeken, een nieuwe job,… het zou onbegonnen werk zijn. Maar al die zorgen, al
dat gepieker, al die slechte herinneringen kunnen die niet worden
uitgewist? Dat zou een nieuw jaar
stukken nieuwer maken. Batterijen meer
opgeladen.
Zou het krijgen van drie wensen niet iets kunnen zijn?
Iedereen krijgt drie wensen bij het begin van een nieuw jaar. Bestaat er nog
geen wensenboom? Dat zou pas wat zijn. We zouden weer moeten samenwerken,
overleggen, goed overdenken. We kunnen een wens voor onszelf houden, eentje
voor iemand waarvan we houden en eentje voor de wereld. Als iedereen alle
wensen voor zichzelf houdt, dan is dat zo. Wensen delen is niet verplicht. Maar
zelfs dan loopt het gegarandeerd fout.
Wedden?
(verschenen als column in de De Weekbode / De Leie op 30/12/16)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten