Trouwe lezers weten dat ik mezelf afgelopen periode een retraite had opgelegd. Voor wie op resultaten zit te wachten: het is gelukt! Die medaille is alvast binnen! Het was geeneens zo moeilijk! Wat de gevolgen op langere termijn zullen zijn, valt nog af te wachten. In mijn hoofd zijn die prognoses nu nog te ambitieus. Ik kan jullie wel alvast verklappen dat het me toch echt letterlijk en figuurlijk deed stilstaan. Anders dan bij ziekte voelde ik de drang om in die stilstand toch nuttige dingen voor mezelf en voor het huis te doen. Ik vond rust in de structuur die ik normaal vervloek. Ik herontdekte mijn adem. Wat ik moest missen, miste ik eerlijk gezegd nét niet genoeg.
Soit! Op één van die dagen besloot ik dat het toch eens tijd
was om mijn koelkast uit te mesten. Wat probeert een mens toch veel halsstarrig
te bewaren! Meer nog dan rommel in een auto vertelt die specifieke inhoud toch
wat heel wat over persoonlijkheid! Zo had ik ooit een date met een man die een
volkomen lege ijskast had. Dat gaf me toch een onbehaaglijk gevoel. Het is dan
ook bij die ene date gebleven. Al zal dat niet enkel aan de man zijn
huishoudapparatuur gelegen hebben. Wat mensen dachten die mijn exemplaar
opentrokken, kan ik enkel gokken. Nu is er overzicht en zie ik tenminste weer
wat mist.
Na de drastische stilstand, volgt de herstart. Voor ik al te
vrolijk uit de startblokken schiet, stel ik toch graag deze prangende vraag:
Zijn er überhaupt singles die dekselse pestopotjes uit krijgen voor de inhoud
nog groener wordt?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten