dinsdag 24 november 2020

TINE ZIET (246): Slotklooster

 Er is in mijn leven nog nooit zoveel regelmaat en structuur geweest als nu. Niet dat ik een strikt dagschema heb zoals in een klooster, maar ik heb me nog nooit zo verbonden gevoeld met deze levenswijze.

Toen we in het zesde middelbaar zaten gingen wij op bezinning in een slotklooster in Brugge. Daar ondervonden we hoe een strikt dagritme aanvoelt. Gelukkig mochten we tijdens de maaltijd praten. ’s Avonds moest het wel heel erg stil worden. Te stil voor meisjes van zeventien. Wij waren extreem brave meisjes. Op een paar onnozele koekoekjes na, hadden wij geen kwaad bloed in ons. Dus hadden wij iets totaal onschuldigs bedacht. Op een bepaald uur zouden er enkelen een teken geven en zouden we kamer per kamer “Tsjoeke Tsjoeke” roepen en de laatste moest “Toettoet!” schreeuwen. Stel je die baldadigheid eens voor zeg! We lagen per twee op een kamer en gniffelden al van voorpret. Onze wiskundeleraar ontplofte en riep verhit dat hij ons op de eerste trein naar huis zou plaatsen als we niet onmiddellijk zwegen. We zwegen. Niet dat we bang waren om naar huis te moeten maar omdat we het niet leuk vonden om onze lievelingsleraar uit zijn botten te zien schieten.

We werden tijdens ons verblijf begeleid door zuster Ann die ons vertelde over het kloosterleven. Ze was rustig en had een zachte stem. Ik kon niet begrijpen dat iemand die zo jong en best sympathiek was, kon kiezen voor zo’n strikt en stil leven. Te midden van een leven vol leven, leek het in mijn ogen alsof ze voor stilstand had gekozen.

Nu lijkt het een beetje alsof we allemaal in een soort klooster zitten. Niet vrijwillig. Voor onbepaalde tijd verplicht. Braaf houden we ons aan de afspraken en regels. In dit geval is er misschien geen God in het spel, we geloven wel in beterschap. Wie zich niet aan de regels houdt, wordt afgestraft en wie op rebelsheid stoot, schiet uit z’n vel. Nooit eerder waren lontjes zo kort, was het ’s avonds zo stil en hunkerden we naar dat leven vol leven.

(verschenen als column in KW Kortrijk-Menen-Waregem op 20/11/20)

Geen opmerkingen:

TINE ZIET (415): Fratsen

Het is hier de laatste weken een beetje stil geweest. Dit omdat mijn lichaam op de alarmknop ging staan. Rusten werd obligaat. Mijn kat Frie...