zondag 12 april 2020

TINE ZIET (214): Wieg Mij


Voorbije zomer had ik de kans om met een authentiek en dus behoorlijk primitief vrachtschip langs de Waddeneilanden mee te varen voor één of ander theaterfestival. Hoewel ik er heel lang over getwijfeld heb, heb ik uiteindelijk toch beslist om dat avontuur om allerlei verschillende redenen niet aan te gaan. Eén van de redenen was dat het een hele rompslomp was om überhaupt tot daar te geraken en dat ik zoveel materiaal zelf moest voorzien, dat ik de moed om daar in mijn eentje in vreemd gezelschap te moeten leven en vooral mijn plan te moeten trekken, er niet meer bij kon dragen.

Natuurlijk kwam er spijt. Maar dat pas heel recent. Om eerlijk te zijn deze week pas. Maandag zag ik een prachtige documentaire over De Kift, een Nederlandse cultband. De band staat erom bekend om droevige verhalen en weemoedige gedichten om te zetten in weergaloze klanken. Zelf heb ik het geluk gehad twee keer met de band op het podium te hebben gestaan. Het belangrijkste van de documentaire  ‘Water Wieg Mij’ was de bootstudio waarmee frontman Ferry door het prachtige verstilde landschap voer en onderweg zijn bandleden en kleine ontroerende verhalen oppikte. Het was prachtig te zien hoe emoties door water gewiegd werden.  Opeens overviel mij het gevoel: “Ik wil mee! Ik wil hier niet thuis zitten. Ik wil op een schip dat sterk genoeg is om niet om te slaan. Ik hoef geen douche. Ik hoef niet eens een dik matras. Ik wil me laten wiegen door het water en het onmetelijke groen rondom mij ervaren.”

Dat bedenk ik dus. Ik, met een heilige schrik voor water. Ik durf geeneens zwemmen of een eenvoudig  veerpontje (met touw) op. Maar alles wat me vorige zomer afschrikte, is door enkele weken binnen zitten weggeëbd. Is dat slechts schone schijn? Of komt met dat afgesloten zijn, gewoon automatisch geknaag en een grote golf van spijt? 

Ervaren jullie dat ook? Of ligt het echt aan mij? Dat ik opeens in allerlei zaken spijt herken of dat mijn grootste angsten door ‘schrik om ziek te maken’ worden afgeleid? 

(verschenen als column in KW Kortrijk-Menen-Waregem op 10/04/20)




Geen opmerkingen:

TINE ZIET (415): Fratsen

Het is hier de laatste weken een beetje stil geweest. Dit omdat mijn lichaam op de alarmknop ging staan. Rusten werd obligaat. Mijn kat Frie...