maandag 3 februari 2020

TINE ZIET (204): Blikschade


De laatste tijd is mijn leven wel heel erg spannend. Een paar weken geleden schreef ik over een andere pas waarmee ik door deze wereld loop. Deze week rij ik ook nog eens in een andere wagen. Niet omdat ik mijn vier wielen inruilde voor andere, maar omdat ik noodgedwongen beroep moet doen op een vervangwagen.

Zondag werd ik aangereden door een chauffeur die nog maar net enkele dagen zijn rijbewijs had. Ik reed op een drukke voorrangsweg en hij kruiste die met de intentie dat ik vanzelf zou stoppen zonder verkeerslichten. Mijn achterbumper belandde op straat. Gelukkig waren er twee galante joggers bereid om dat logge ding richting mijn auto te dragen. Gelukkig stopten ook enkele behulpzame mannen van de gemeente die de bumper in mijn auto tilden. En het was natuurlijk ook een geluk dat dit het dus maar was. Op het moment zelf handelde ik cool en adequaat en vulde het aanrijdingsformulier samen met de beduusde jongeman in.  Ik schrok er wel van dat zo’n klein ‘tikje’ grote gevolgen had en het was later pas, thuis in de zetel om precies te zijn, dat ik begon te flippen. Zo gaat dat vaak bij mij. 

Toen de man van Touring me naar mijn vervangwagen bracht en luisterde naar wat er gebeurd was, reageerde hij dat ik wel heel veel geluk had gehad. Met het onoplettende manoeuvre van de andere automobilist had ik ook kans gehad om in de zijflank van de auto geraakt te worden en dan was het mijn eigen carrosserie (mijn lijf dus) geweest die beschadigd was. Dat ik ferm geluk gehad had. Dat had ik ook. Blikschade is maar blikschade. Maar alles kost zoveel geld, tijd en moeite. Veel geregel en dapperheid want het zal wel weer even duren voor ik weer dapper aan het stuur zal zitten.

Soms durf ik het wel eens vergeten: je kan onmogelijk incalculeren hoe andere chauffeurs in het verkeer reageren. Zelf mag je je perfect aan alle verkeersregels houden, dan nog kan er van alles gebeuren waar je geen rekening mee hield. Mijn blik zal komende weken in elk geval weer anders naar andere chauffeurs gaan kijken.

(verschenen als column in KW Kortrijk-Menen-Waregem op 31/01/20)

Geen opmerkingen:

TINE ZIET (419): Geduld

Lentezon doet goed. Als ze er is tenminste. Vorige week liet ik zelfs even mijn blote benen uit. Al was dat natuurlijk veel te optimistisch....