TINE ZIET (191): Er was eens

Het is weer volop chrysantentijd. Hoewel ik dat absoluut geen mooie bloemen vind, koester ik warme herinneringen aan die tijd waarin we warme herinneringen koesteren. Ik veronderstel dat dit niet puur aan mijn katholieke opvoeding ligt. Zelf personen die geen kerkhofbezoekers zijn, blikken bij het vallen van het blad terug naar wie er was.

Gisteren zag ik een mevrouw een brandweerhelm aan de oprit van de autosnelweg oppoetsen ter herinnering van een verongelukte held. Ook ging ik zelf met mijn moeder naar het kerkhof met een zware bak zelfgekweekte chrysanten omdat ze dat ding onmogelijk met de fiets tot bij mijn vader kon brengen. Het was een en al bedrijvigheid op de begraafplaats. Plaatjes met verse doden werden aangeschroefd en zerken werden afgeborsteld. Om de bak goed te plaatsen, moest ik op de zerk gaan staan. Iets wat ik eigenlijk liever niet doe. Ook al voelt hij daar natuurlijk niets meer van. In mijn meest gruwelijke fantasie zak ik door de aarde weg of trekt een arm me opeens naar beneden. Dat komt ervan als je te veel boeken leest. Mijn moeder aait ook nog gewoon steeds de steen onder het mom van ‘een beetje afvegen’.

Is het omdat het vroeger donker wordt dat we denken aan wat voorgoed verdween? Omdat het duister zwaarder weegt?  Of omdat wie dood is, ook niet meer wordt gezien? Doden spelen een vorm van verstoppertje waarin ze af en toe worden teruggevonden om daarna weer om een hoekje te verdwijnen. Het is goed om het spel te blijven spelen en ze af en toe nog eens te zoeken. In een fotoalbum of een oude brief. Het hoeft niet eens bij een steen of bij een monument. Gisterenavond laat ging ik bijvoorbeeld pita eten naast de plek waar mijn eerste liefje ooit woonde. Omdat hij niet op een specifieke plaats begraven of uitgestrooid is, blijft hij namelijk overal waar hij ooit was. Ik at terwijl ik aan hem dacht en denkbeeldig zwaaide. Stukken minder romantisch dan een pot chrysanten. Maar dood blijft altijd droef.

(verschenen als column in KW Kortrijk-Menen  op 31/10/19)