maandag 19 februari 2018

TINE ZIET (105): Lente?


Ook al viel er laatst een wit mager lakentje over onze stad: lente hangt al ongedwongen in de lucht. De hemel kleurt opvallend blauwer. Vogels fluiten luider. Dagen zijn minder donker omdat er meer en langer licht naar binnenvalt. Dat is te merken aan een gezicht, een lijf, een hart. We lopen weer meer gericht met de blik naar boven in plaats van naar de grond. Of is dat slechts schijn? De pessimist in mij, zorgt er gelukkig nog altijd voor dat ik een hondendrol aan mijn zool kan vermijden. Wat liggen er trouwens weer een hele hoop te stinken op het trottoir! Een wandelingetje langs de Benediktinessenstraat is bijvoorbeeld een waar hindernissenparcours! Maar goed, ik wou het over lente hebben. De ontluikende narcissen en krokussen. De eerste echte tulpen in een vaas. Alles lijkt opnieuw te beginnen. Er kan weer van alles naar hartenlust ontstaan. Daarom komt het misschien extra hard aan als iemand dan opeens ophoudt met bestaan.

Als de dagen langer worden, heb ik opeens meer zin om vreemde pasjes te maken op straat. Soms loop ik dan onbekommerd te neuriën. Ik voel me zelf een tulpenbol. Maar dan lees ik weer de nieuwsberichten over diefstal en brandende auto’s.  Een etalage die zomaar wordt ingeslagen. Dan zie ik mezelf weerspiegeld in de etalages van de leegstaande winkelpanden op mijn weg en schud mistroostig mijn hoofd. In een tijd van bloeien, bloeit er momenteel zo weinig in mijn stad.  Schijn bedriegt natuurlijk. Het is nog lang geen lente. Het duurt minstens nog een maand. Maar zou echt alles tegen dan zijn opgeklaard?

De laatste dagen zie ik dikwijls een vrouwtje wandelen door de straten. Ze lacht vrolijk, groet vriendelijk en steekt steevast een duim omhoog. Eigenlijk is dat mooi. Ze lijkt een beetje op de lente, maar dat is natuurlijk ook bedrog.  Er overwintert vast een of andere ziekte in haar die ik met mijn kinderlijke naïviteit niet ken.

Als de zon schijnt, zie ik de dingen nu eenmaal mooier. Dan zie ik wie vertrok, zachtjes drijven in de witte wolken. Dan zie ik mooie dingen broeien achter de luiken van mijn stad. Dan filter ik de schoonste beelden op z’n scherpst.

(verschenen als column in KW Kortrijk-Menen  op 16/02/18)

1 opmerking:

Anoniem zei

Bent u onderhevig aan schuldtoediening of administratie? Ben je op de zwarte lijst? Heeft u moeite om uw maandelijkse betalingen aan te pakken? Wilt u een huis-, auto- of zakelijke lening kopen, maar u krijgt een schuldkwijtschelding of administratie? Als u JA hebt geantwoord op een van mijn vragen? Neem contact met ons op via e-mail: nortonfinance2017@gmail.com

TINE ZIET (418): Madeliefjes

  Op eerste dag dat ik de lente voelde, bezocht ik met mijn moeder mijn vader. Nu ze niet meer met de fiets rijdt, geraakt ze er zelf niet m...