stelt paal en perk (23): deel 2

Op 14 december 2014 bekende ik op mijn blog een van mijn blootste bekentenissen tot nu toe. Het was een ware ontboezeming. Sommige mannen gingen me opeens anders bekijken. Sommige mensen vonden het te bloot om over zoiets serieus als borsten te schrijven. Voor wie het zich niet meer herinnert of wie wil lezen waarover het gaat: klik hier.

Een paar weken geleden las ik dat een van de grootste lingeriezaken van ons land in mijn buurt werd geopend. Een winkel met meer dan 35 000 artikelen! Eindelijk meer keuzemogelijkheid, dacht ik. De laatste winkel waar ik iets vond, had één model ter beschikking en stelde dat ik een ander model pas meer dan vijf maanden later kon komen passen. Omdat ik mezelf geen teleurstelling cadeau wou doen maar een nieuwe stevige bustehouder, polste ik even per mail of mijn maat in de winkel aanwezig was. Helaas, in een winkel van 35 000 lekkernijtjes, zit er blijkbaar niets voor mijn voorgevel bij.

Men reageerde beleefd en vriendelijk. Dat ik best eens langskom als de hoofdverkoopster er is. En dat ze mij een rondleiding wou geven en samen met mij kon overlopen wat er mogelijk was qua bestellingen en dat ik dan achteraf gewoon in alle rust zou kunnen passen.  Ik heb geantwoord dat dat lief was, maar dat het zou voelen als een bezoekje aan een snoepwinkel waar ik geen enkel snoepje kan kopen. Dat ik me nog een grotere uitzondering zou voelen. Nog anderser.

En dat is het toch? Als je in een aanbod van 35 000 soorten niets vindt waar je ongeacht je smaak, zelfs maar in past, dan ben je misschien wel uniek, maar meer nog: een freak. Ik ben het zat. Het kan toch niet zijn dat ik de enige ben? Ik meen dit serieus: wie kan mij helpen aan een bh op mijn lijf geschreven?