maandag 4 juli 2016

TINE ZIET (22): Kuit

Hoewel sommigen mij als een taaie tante zien, ben ik een zielepoot. Een zwakkeling. Maandagochtend scheurde ik bij het al te enthousiast vliegtuigje spelen tijdens de promodagen van SAMW Menen mijn kuitspier. Hoewel me dat al eerder overkwam, voelt deze scheur deze keer toch als een ware dolk in mijn lijf.

Vooreerst zijn er die fijne Figurette-pasjes die ik nu vermijden moet, want vrolijk springen kan mijn geblesseerde spier er nu even niet bij hebben. Ik weet dat ik extra pijn zal voelen als ik zaterdag tijdens onze tweede verjaardag op Reckebilck voor het eerst vanaf de zijlijn naar die fenomenale dames kijken moet. Daarnaast zet de blessure een noodgedwongen stop achter mijn dagelijkse conditietraining snelwandelen op de loopband en zet al mijn bewegingsplannen in de zomer on hold, want dit euvel kan pas herstellen na weken recupereren, manken.  Tijd om weer wat meer te lezen

Toch is het bijzonder slecht voor mijn moraal maar ik hou me an ’t gès en beloof er niet te veel over te zeuren. Er zijn zoveel dingen die stukken erger zijn. Zomaar op klaarlichte dag in elkaar geslagen worden bijvoorbeeld. Zonder duidelijke redenen ineens op straat staan. Op een luchthaven in Istanbul op het verkeerde moment op je vlucht staan wachten. Verliezen wat je het dierbaarst is. Horen dat je ziekte maar blijft woekeren ondanks alle hoop en medicijnen. Of dat een mens in onze stad blijkbaar zoveel honger lijden kan, dat hij eendjes uit een vijvertuin moet stelen, zijn portefeuille daarbij verliest en dan nog eens wordt betrapt met het karkas op zijn bord. Schrijnend.

We moeten in deze spannende tijden steeds kraniger zijn.  We moeten doorbijten. Beresterk zijn. Wat het ook is dat ons tekent, of we nu winnen of verliezen, we moeten dat altijd doen met de kuit vooruit. En als dat niet in ons eentje lukt, zouden we een blauwe vlag aan ons raam moeten kunnen hangen met daarop de woorden: ‘Help mij!’.  Zonder schroom en zonder schaamte.  Want sterker ben je altijd met een samen.

 (verschenen als column in De Weekbode / De Leie op 01/07/16)

Geen opmerkingen:

TINE ZIET (415): Fratsen

Het is hier de laatste weken een beetje stil geweest. Dit omdat mijn lichaam op de alarmknop ging staan. Rusten werd obligaat. Mijn kat Frie...