Natuurlijk verdwijnt een vader nooit helemaal. In herinneringen ontmoeten we hem steeds weer. Dankzij Google Streetview kan ik hem wel blijven bezoeken. Meer nog: dankzij Google Streetview blijft hij in beweging. Het is een jaarlijkse traditie geworden om op zijn sterfdatum het adres van mijn huis van oorsprong in die wonderbaarlijke tijdreismachine in te geven.
Drie jaar lang liet de site hem onafgebroken aan een brievenbus metselen. Op Facebook schreef ik toen: "Ook al metselt hij al drie jaar niet meer op deze aarde, dankzij Google Streetview zie ik hem af en toe nog (met een kopje heimwee naast mij) een brievenbus metselen. Drie jaar gaan snel voorbij. Maar met een vake nog steeds naast mij, was de tijd wellicht nog sneller voorbij geschoten. Missen is haperen in tijd."
Vorig jaar merkte ik tot mijn verrassing dat hij niet langer metselde. Maar dat hij er wel nog was. Hij liep van de fotograaf weg. Drie jaar onafgebroken metselen is ook best lang. De rust was hem gegund. Ik tikte toen: "Ik zag dankzij Google Streetview jarenlang mijn vader metselen. Vandaag, exact vier jaar nadat hij vertrok, ontdek ik dat hij van zijn metselwerkje wegstapt. Zoals hij altijd stapte. Een beetje krom met zijn grijze haardos en dito kiel. Dag vake! Draai je je nog even om?"
Vandaag was ik bang om te kijken.
Gelukkig! Hij wandelt nog voorbij de bloeiende jasmijn.
Hij stapt nog steeds richting de horizon.
Hij loopt elke dag een stapje verder van de lens.
Maar hij is er nog!
1 opmerking:
Mooi stukje. Bij mij is het ook vijf jaar geleden. Inderdaad, een vader verdwijnt nooit helemaal. Bij mij helaas geen Google Streetview beelden waarop hij vereeuwigd is (of ik heb ze toch nog niet gevonden). Zowiezo weinig beelden, eigenlijk. Maar wel veel gedachten.
Een reactie posten