maandag 15 februari 2016

TINE ZIET (2): Liefde Vieren

We kunnen er deze dagen niet meer naast kijken: de liefde tiert welig. Praktisch elke etalage verwelkomt Valentijn met open armen. We worden massaal aangemoedigd om Koning Liefde met cadeautjes te vieren.

Begrijp me niet verkeerd. Ik heb helemaal niets tegen de liefde. Alsook niets tegen Valentijn. Voor mijn part mag het elke dag Feest der Verliefden zijn. Wel heb ik soms heimwee naar die tijd waarin het op 14 februari spannend afwachten was of ik deze keer een kaart zou krijgen. Die heerlijke tijd waarin het niet zo simpel was om je hart op tafel te gooien. Nu zijn er zoveel icoontjes met hartjes en kost het zo weinig moeite je liefde te tonen. Sinds de intrede van gsm, chatberichten en mails heb ik nog nooit zoveel blijk van affectie gekregen. Kusjes en hartjes: ze zijn bijna standaard in een bericht inbegrepen. Zelf betrap ik er mezelf ook op dat ik ze gretig uitdeel. Vaak zijn ze niet meer dan groetjes en een lieve (zw)aai. Vroeger moesten we best wat inspanningen doen om onze liefde te verklaren. Die ene stap om te laten weten aan de ander dat je verliefd was, was bijzonder groot. Denk daar eens over na als je dit weekend zwijgzaam tegenover je lief van het Valentijnsmenu knabbelt.

Van een leerlinge hoorde ik eens dat ze een enveloppe met €10 erin had gekregen van haar Valentijn. Ze gaf het geld in een andere enveloppe terug en zei: ‘Hier is jouw Valentijn.’ Dat kan toch ook niet de bedoeling van een Feest der Verliefden zijn? Elk jaar dezelfde bloemen. Jaarlijks datzelfde restaurant. Elke keer weer die lingeriebon of dat parfum. Steun gerust je lokale ondernemers door de aanschaf van een plakje Valentijnspaté, een ontbijtpakket met bubbels maar beter nog: doe eens wat moeite, sloof je eens uit! Er zijn nog genoeg andere dagen dit jaar waarop je spontaan je genegenheid  kan tonen.

 (Voor de vrijgezellen: wanhoop niet. Misschien valt toch nog dat kaartje in de bus. Mocht er toch niets van komen: op mijn drempel is plaats genoeg voor rozen, flessen champagne en Valentijnscake. Maar – het spijt me zeer, lieve slager - liever geen paté.)

(verschenen als column in De Weekbode / De Leie op 12/02/16)




Geen opmerkingen:

TINE ZIET (414): Intiem vieren

Toen ik vorig jaar 44 was geworden, was ik nogal onbezonnen aan het project #365dagenvanvieren begonnen, waarin ik elke dag op Facebook een ...