Dat het zo niet hoort dat is een feit.
Naast dat feit ligt het verlangen neer.
Kwispelt aardig met z'n staart en meer.
Zo drinken we vaak te veel wijn.
Zo maken we weer ons hoofd te week.
Voor wie niet voelt de grom, de hap:
het is nooit genoeg te nemen wat zich
op een blad, een mond, een hart, iets anders
aanbiedt als een ding dat meer dan wat er is
en wat er komt te schenken heeft, te slaan.
Dat het is zoals het is en almaar went.
Dat wennen maar niet went, dat hoort erbij.
Het verlangen bijt zich door de waanzin voort.
zaterdag 3 juli 2010
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
EXTRA: Meteoren
Toen ik gisteren ineens besefte dat er talloze vallende sterren in de lucht klaar zaten om zich op de aarde te storten, verzond ik enkele vr...

-
Nu het bekend is, dat ik uit te nodigen ben om te komen meedraaien op de werkvloer, krijg ik natuurlijk aanvragen. Wat de bedoeling is. Zo n...
-
Het ziet er niet rooskleurig uit voor mij. Ook dit jaar heeft Cupido niet op mij geschoten. Alhoewel ik zaterdag tijdens het Lerarenconcert ...
-
Waar waren jullie? Lagen jullie in bed? Zaten jullie ergens vrolijk te ontbijten? Ruimden jullie de sporen op van een of ander nijdig feestj...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten