En dan lees je jezelf.
In een wolk. Of een boom.
Als je erop let.
Zelfs het donker is je adem.
Je kijkt in elk blad je blik.
Die vogel uit je hoofd fluit wat je denkt.
Woorden van een ander raken jou het best.
Alles anders als je uit je lichaam stapt.
De tijd opeens als open ruimte proeft.
En jij te nietig voor een naam als Ik.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
EXTRA: Meteoren
Toen ik gisteren ineens besefte dat er talloze vallende sterren in de lucht klaar zaten om zich op de aarde te storten, verzond ik enkele vr...
-
Nu het bekend is, dat ik uit te nodigen ben om te komen meedraaien op de werkvloer, krijg ik natuurlijk aanvragen. Wat de bedoeling is. Zo n... -
Het ziet er niet rooskleurig uit voor mij. Ook dit jaar heeft Cupido niet op mij geschoten. Alhoewel ik zaterdag tijdens het Lerarenconcert ...
-
Waar waren jullie? Lagen jullie in bed? Zaten jullie ergens vrolijk te ontbijten? Ruimden jullie de sporen op van een of ander nijdig feestj...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten