En dan lees je jezelf.
In een wolk. Of een boom.
Als je erop let.
Zelfs het donker is je adem.
Je kijkt in elk blad je blik.
Die vogel uit je hoofd fluit wat je denkt.
Woorden van een ander raken jou het best.
Alles anders als je uit je lichaam stapt.
De tijd opeens als open ruimte proeft.
En jij te nietig voor een naam als Ik.
vrijdag 23 juli 2010
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
TINE ZIET (420): Belofte
Sinds ik in een interview heb verklapt dat ik aan het roman werk, krijg ik af en toe eens de vraag of het nu al wat wordt. Ik moet dan eerl...
-
Omdat enkele vrienden met hun band NeXt op Ratrock optraden, besloot ik nog eens mijn bottines en netkousen uit de kast te halen en me naar ...
-
Toen ik twaalf jaar geleden naar deze stad verhuisde, verklaarden mijn familie en vrienden me gek. Ze dachten toen al dat ik naar de margin...
-
We weten al veel langer dan vandaag dat het nieuws lang niet altijd vrolijk maakt. We vinden dingen al erg als het wat verder van onze deur ...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten