vrijdag 14 augustus 2009

Hoop der Moedelozen

Het zou een telefoon kunnen zijn waarvan ze wakker springt. Of een deurbel. Ze weet het niet. In elk geval het trekt haar mee. Het trekt haar mee de wereld in. Alsof het zegt: “Je staat hier te lang stil. Je komt nu mee. Zelfs als je niet wilt.”

Het gooit haar neer en bindt haar vast. Het rijdt haar weg en doet veel meer.
Er komt een nacht. Een dag. Ze vindt het leuk. Doet niets verkeerd. Opeens: het gebeurt. Er wordt gezegd: “Nu je voelde wat je miste, moet je weer terug.”

Ze vraagt nog of er losgeld? Het heeft geen zin: neus tikt weer de eigen deur. Zoals dat gaat: vergeten snel die lessen. Drinkt uit de fles een vieze vloer.

Geen opmerkingen:

TINE ZIET (420): Belofte

 Sinds ik in een interview heb verklapt dat ik aan het roman werk, krijg ik af en toe eens de vraag of het nu al wat wordt. Ik moet dan eerl...