De première van Ontboezemingen dateert al van 21/01/03.
Op 24/04/08 speelden collega Hilde en ik de allerlaatste voorstelling. Dit in Waasmunster. Zoals dat hoort: met een pak emotie en een volle zaal.
Er is veel gebeurd in die jaren, maar wonderwel bleef ik in alle omstandigheden in mijn jurkje passen. Meer dan zes duizend mannen maar vooral vrouwen hebben we met dit theaterstuk bereikt. Dat de zalen steeds voller werden, wil wel wat zeggen.
We traden op in alle Vlaamse provincies en zelfs in Nederland. We speelden in ziekenhuizen en in kastelen. We kleedden ons om in luxeuse kleedkamers maar ook in stoffige en muffe hoekjes. We aten vooral broodjes, maar niet zelden kregen we helemaal niets om te eten. Soms waren er bloemen. Soms zelfs een mattentaart. Gelukkig was er altijd een hartverwarmend applaus. Gelukkig was er altijd hoop.
Het zit erop. Tijd voor een nieuw hoofdstuk.
Maar de verhalen die ik opnam, laten me niet meer los. Nooit.
Gelukkig maar.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
-
Laten we het eens over de olifant in de kamer hebben. Ja, ik weeg teveel. Dat er in mijn medisch dossier 'obees' staat, dat ik daard... -
Toen ik twaalf jaar geleden naar deze stad verhuisde, verklaarden mijn familie en vrienden me gek. Ze dachten toen al dat ik naar de margin...
-
Afgelopen week vertoefde ik in mijn eentje in Krakau. Hier een eerlijk reisverslag. waarin natuurlijk niet tot in alle details zal worden g...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten