Ik dronk samen met mijn muzikant nog een koffietje alvorens
te vertrekken. Inmiddels had ik een gewone jurk aangetrokken. Er kwam een vrouw
langs met een kindje. Ze vroeg ons meer over het optreden wat zonet was
geweest. Ze hadden het vanuit een raam ergens gadegeslagen. De vrouw herkende
me als ‘de clown’ en vertelde het kind dat ‘de mevrouw die de clown speelde,
dorst had en een pintje dronk’. Ik fronste. Ik mag dan wel vreemd uitgedost
zijn geweest en een beetje gemaquilleerd: een clown was ik niet. De koffie zat
ook gewoon in een koffietas. Ik denk dat ik in mijn hele leven nooit eerder een
clown werd genoemd. En ik vroeg me af, waarom ze die sticker op mij had
gekleefd.
Tot ik achteraf een foto van het optreden zag die uit de
verte was genomen. Van op een afstand leek mijn rode muts op een pruik, mijn
outfit clownesk en mijn schoenen te wit. Dat ze de kleine jongen wijsmaakte dat
ik bier dronk, begreep ik niet. Misschien was dat de enige verklaring geweest
die ze aan mijn bulderende aanwezigheid op zondagochtend kon geven.
(verscheen als column in KW Kortrijk-Menen-Waregem op 07/06/24)
Foto: M. Photography
Geen opmerkingen:
Een reactie posten