Laten we het eens over de olifant in de kamer hebben. Ja, ik weeg teveel. Dat er in mijn medisch dossier 'obees' staat, dat ik daardoor in een duurdere schijf qua levensverzekering zit omdat ik meer risico loop en geen kledij kan kopen in een standaardboetiek, zijn nu eenmaal feiten. Ik draag die gevolgen.
Ja, ik zou er meer voor kunnen doen om er meer standaard uit te zien (want standaard ZIJN dat lukt me toch nooit). Langer diëten, constant sporten of ik kan zelfs chirurgische ingrepen laten uitvoeren die me voor de rest van mijn leven tot een nukkige rozijn zullen maken omdat ik dan opgevolgd moet worden en supplementen moet slikken omdat zo'n operatie je lang niet enkel dunner maakt.Hoe je eruitziet, is je uithangbord.
Het is mijn lichaam. Al ruim vijfenveertig jaar. Ik ken de bulten en bobbels. Ik ken de vooroordelen. Ik ken de scheldwoorden. Maar het is zacht. Het is romig. Het is veel om van te houden. Dat is lang niet altijd makkelijk. Voor niemand trouwens. Ongeacht de vorm van een lijf, zit tussen de oren altijd wel wat schaamte, jaloezie of ongemak. Het verlangen om anders te zijn.
Sommige mensen vinden dat ik mijn lijf meer moet verbergen. Anderen vinden dat ik het moet doen smelten of wegsnijden. Ze zeggen dan: "Dat jij dat durft..." als ik het eens uitlaat. Omdat ze zelf niet goed durven.
Op een podium heb ik lef. Wie me dan ziet, weet dat ik daar voluit Tine ben. Heel recent schreef een voor mij onbekende vrouw onder een filmpje van DRIFT dat ze zich mager voelt, als ze naar me kijkt. Omdat ik thuis op de bank zat, voelde ik me door die opmerking opeens dik. Moddervet. Een homp spek. Ook al schreef ze gewoon wat veel vrouwen wellicht denken, dacht ik, het kwam toch binnen. Want in welke maatschappij leven we eigenlijk als iemand het normaal vindt om dit zomaar ongevraagd onder een filmpje te plaatsen. Valt kwetsen onder vrije meningsuiting?
Of het nu om gewicht, afkomst, seksuele geaardheid,... draait, mensen zitten almaar minder verlegen om die mening. Maar vraag hen wat ze nu eigenlijk zelf zullen doen om van de wereld een betere plek te maken en ze houden halsstarrig de mond. Gedachten zijn vrij. Maar hoeven we ze dan ook maar altijd te benoemen?
Alle mensen hebben naast een lichaam en gedachten ook nog een hart. Helaas is dat voor meer en meer gevallen 'een hard'. Die mensen worden te koud om nog veel liefde te voelen. Ik hou van mensen. Ik hou meestal ook van mezelf. Maar ik kan - net als iedereen - mijn gedrag, dat plompe lichaam en foto's of filmpjes van mezelf verwensen.
Het moge duidelijk zijn: ik moedig overgewicht niet aan en wil ook wel mezelf zijn met minder, maar ik supporter voor minder schroom om te zijn en meer schroom om dat hard. Het leven is al zo kort en zo wreed. Ik pleit met mijn volle gewicht dat het beter verzacht dan dat het genadeloos verhardt.
Een uithangbord is ook maar bedoeld om naar binnen te lokken.
De vrouw had het trouwens niet zo bedoeld. Ze verontschuldigde zich onder mijn reactie en schreef het eigenlijk als opsteker voor zichzelf. Dat ze zich met een pas verkregen extra flapje niet minder mooi moest voelen. Ze vond dat als ik het kon hebben, zij dan toch ook. Maar dat het zo aankwam en dat we ons zo spiegelen aan andere buiken. Dat zou toch niet mogen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten