maandag 24 oktober 2016

TINE ZIET (37): Ramp

Deze week zag ik een verontrustende foto verschijnen. Op die foto lagen mensen op de grond en daarnaast stonden hulpverleners te praten.  De schrik sloeg me om het hart. Vooral het feit dat de hulpverleners er ‘zomaar’ bijstonden, baarde me zorgen. Groot was dan ook mijn opluchting toen bleek dat het om een preventieve rampoefening ging. Dit was gelukkig niet echt. Hulpverleners steken de handen uit de mouwen, vechten voor een leven. Er wordt uit dergelijke oefeningen geleerd. Maandag had ik bijvoorbeeld een brandoefening met de leerlingen. Meestal loopt zo’n oefening op een chaotische brulpartij uit.  Verrassend hoe rustig deze klas het gebouw verliet en een kwartier later alweer uitgelaten aan het repeteren was. Dergelijke oefeningen lijken banaal, maar zijn uiterst nuttig.  Als er ooit een ramp over ons komt, kunnen we alleen maar hopen dat er ook op dat specifieke geval werd gestudeerd.

Veel rampen echter zijn niet te voorzien. De inwoners van Mosoel bijvoorbeeld. Hoe kunnen zij zich wapenen tegen wat er nu op dit moment aan het gebeuren is in hun straten? Ook de natuur veroorzaakt grote catastrofes die onmogelijk in te perken zijn: orkanen, tsunami’s, aardbevingen. Als het ons zou overkomen, komt alle hulp wellicht te laat. Het lijkt allemaal een zo-ver-van-ons-bed-show.  Maar deze week ging er in de media veel aandacht naar een ramp die almaar steeds meer mensen dicht bij ons lijkt te treffen. Een donderslag, waarop niet te oefenen valt: kanker. Het is een groot persoonlijk drama: een gevecht tussen de medische wereld en een lijf.  En het enige wat buitenstaanders aan deze tragedie kunnen doen is er simpelweg voor wie vecht te zijn.  Akkoord: we kunnen haar doneren, lintjes kopen, geld overmaken, maar bovenal het gesprek durven aangaan, het ondersteunen van wie deze tragedie moet dragen is van belang.  Kennen we niet allemaal dappere strijders?

Noodlot is niet iets wat enkel op TV of in de krant komt. Het woont vaak ook in je straat. Heb er oog voor. In elk van ons schuilt- hoe klein een banaal ook - een hulpverlener in woord en daad.

(verschenen als column in de De Weekbode / De Leie op 21/10/16)


Geen opmerkingen:

TINE ZIET (418): Madeliefjes

  Op eerste dag dat ik de lente voelde, bezocht ik met mijn moeder mijn vader. Nu ze niet meer met de fiets rijdt, geraakt ze er zelf niet m...