zondag 19 januari 2014
Droom 24:
Ik moest deze nacht optreden in een afgeladen expo-hal tussen allerlei huisdieren die kunstjes deden en mensen die om Frans Bauer riepen. 'Ik ben geen zumba-dansende kanarie of een slager!' riep ik. De moed maar ook mijn hele lijf zakte in mijn schoenen terwijl mijn moment de gloire naderde. 'Waar is die dichteres?' riep de organisator. 'Hier!' riep ik, maar ik was al kleiner dan haar knieën en kromp nog verder tot haar tenen. 'Als ze er niet is, hebben we nog altijd een medium dat kan voorspellen wanneer de winter borstjes krijgt,' zei een tuttebel met snottebel. En terwijl het volledige publiek om worstjes schreeuwde, werd ik platgetrapt door een teckel met een spraakgebrek.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
TINE ZIET (420): Belofte
Sinds ik in een interview heb verklapt dat ik aan het roman werk, krijg ik af en toe eens de vraag of het nu al wat wordt. Ik moet dan eerl...
-
Omdat enkele vrienden met hun band NeXt op Ratrock optraden, besloot ik nog eens mijn bottines en netkousen uit de kast te halen en me naar ...
-
Toen ik twaalf jaar geleden naar deze stad verhuisde, verklaarden mijn familie en vrienden me gek. Ze dachten toen al dat ik naar de margin...
-
In mijn klassen heb ik een erg mondige leerling die er erg trots op is dat zijn vader in een ambachtelijke slagerij werkt. Elke les wordt we...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten