Mea-Culpa-Stigma

In de tijd dat Tany Minoek! nog zakgeld kreeg, draaide ze elke frank om. Dit omdat er niet veel te sparen viel. Een kaartje voor een fuif kostte 100 BEF en een paar pintjes zaten er eigenlijk niet eens in. Laat staan trakteren. Dan was er ook nog eens dat kartonnen doosje voor Broederlijk Delen. Zeker een reden om veel thuis te blijven op zaterdagavond. Te 'FC De Kampioenenen' zoals dat heet.

Nu ze al jarenlang haar eigen centen verdient, durft ze wel eens wat teveel te gooien. Dat geeft ze niet graag toe. Ze heeft het hier niet over uitgaan. Al drinkt ze tegenwoordig te weinig 'een paar pintjes' en trakteert ze wel wat vaker. Daar gaat het hier niet om. Het gaat om een gat in haar hand. Ze heeft trouwens wel een paar gaatjes in haar hand. Die gaat ze hier verder niet benoemen.

Ze heeft het over het 'geefgat'. Dat 'geefgat' slibt langzaam dicht. Nooit eerder keek ze zoveel armoede in het gezicht en mompelde hard "Nee". Om dan stappen verder terug te willen draaien en toch te willen geven. Omdat haar keel... Uiteindelijk geeft ze daar zelden aan toe. Te weinig durft ze zelfs te beweren. Ze heeft het hier niet over vakantiejobbers met een klembord. Ze heeft het over de uitgestoken hand. Een bekertje met kleingeld.

Gisteren las ze de krant van eergisteren (zo is ze). Daarin een onthutsend interview met Bea. Zij en haar man overleven in grootstad Antwerpen met €890 per maand. Het interview wordt besloten met deze woorden van Bea:"Want wie niet arm is, weet niet wat arm zijn is. Het gaat ook niet alleen over geld of bezit. Arm zijn is niemand zijn. Is leven zonder kracht, vel over been, 50 kilogram en altijd honger. Honger naar een beetje simpel geluk."
Het 'geefgat' van Tany begon spontaan te bloeden.

Maar straks gaat ze gewoon 10 nieuwe zachte kleurige handdoeken, shampoo, tandpasta, een fles rosé en 5 paar herensokken (maat 42) kopen. En vanmiddag gaat ze heerlijk koffiekletsen met een hoogzwangere vriendin. Mocht ze iemand tegenkomen met een hulpkreet in verschillende talen op papier, zal ze met zekerheid een schuldige blik geven. Misschien zelfs wat centen.
Zeker is: soms snakt Tany Minoek! gewoon naar FC De Kampioenen. Naar de tijd dat niets spontaan ging bloeden. Toen ze nog geen mea-culpa-stigma had.