En jawel! Gisteren wou Tany Minoek! dat ze andere ogen had om door te kijken. Hoewel ze best wel eens vindt: "Zonder die was ik nog kleiner."
Het gebeurde dat ze in een fractie van een seconde oog in oog stond met een dwaler. "Ken jij mij misschien?" Want op die manier werd ze bekeken.
De dwaler schaamde zich niet en antwoordde: "Nee, ik maak alleen een beetje vlug contact." In een gesprek met veel te veel moedeloze woorden bedacht ze: "Niet mijn ogen. Je krijgt mijn oren." Ze draaide naar binnen, hij zocht maar kon niet meer vinden. Hoe hij ook probeerde. Meestal in de ruit. Ze wou haar ogen niet meer laten zien.
Soms verdienen dwalers zelfs geen blik. Het klinkt wat vreemd, want ook Tany lijkt vaak te dwalen. Dwalers zijn te veel op zoek om écht te zien. Bij de stop voor de hare mochten ze uit hun schuif. Hadden ze maar nooit gekeken...
"Liefde doet pijn," hoorde ze een tel later. Een veertienjarig meisje gaf haar vriendje per sms de bons en smalend zei ze tot haar vriendin wat ze er eigenlijk zelf van vond. Tany knipperde toen de trein naar huis vertrok.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
-
Laten we het eens over de olifant in de kamer hebben. Ja, ik weeg teveel. Dat er in mijn medisch dossier 'obees' staat, dat ik daard... -
Toen ik twaalf jaar geleden naar deze stad verhuisde, verklaarden mijn familie en vrienden me gek. Ze dachten toen al dat ik naar de margin...
-
Afgelopen week vertoefde ik in mijn eentje in Krakau. Hier een eerlijk reisverslag. waarin natuurlijk niet tot in alle details zal worden g...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten