Het was een mooie dag op 11 november. Dus trok ik mijn wandelschoenen aan en vertrok met ee vriendin voor een wandeling. Wat begon als deugddoend stappen, werd verstoord door zwermen mountainbikers die hetzelfde pad moesten volgen. We zijn verdraagzaam, maar konden het niet laten te vloeken, uiteindelijk toch rechtsomkeert te maken en een andere route te volgen. De wereld is nu eenmaal niet van ons alleen. Om het fijn te hebben, moet je soms eens willen schakelen naar een andere versnelling of naar een ander paadje dus. We kwamen uiteindelijk ook gewoon op onze bestemming en ook weer veilig thuis.
Flexibel zijn: een noodzaak om veranderingen in de agenda te
kunnen capteren. Zo moest ik vrijdag naar een vergadering. Ik had de tijd
gerekend om te tanken en om een broodje te gaan halen, maar had geen extra
marge genomen. Dus toen ik in de broodjeszaak wou betalen en de geldkaart die
ik zoeven nog had gebruikt in het tankstation niet meer vond, kostte het me
extra tijd om terug naar het tankstation te rijden om te kijken of mijn kaart
daar niet vergeten was. Voor de vergadering kwam ik te laat. Zonder kaart.
Gelukkig werd ik even later opgebeld door iemand die ze had gevonden. Toen ik
die kaart ging ophalen, kwam ik te laat op mijn werk: want ook die tijd had ik
natuurlijk niet meegerekend in mijn planning van hot naar her.
(verscheen als column in KW Kortrijk-Menen-Waregem op 20/11/25)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten