De dag dat hij spreekt, schiet ze.
Niets aan te doen. Het is een aard.
Het kolkt al zo lang. Het bruist er maar uit.
De weken verstrijken. De maanden verglijden.
Ze wordt er ook niet jonger - lees milder - op.
Dus als hij spreekt, zal hij dat weten.
Niemand mag zomaar ongestraft het zwijgverbod negeren.
Niemand mag zomaar met woorden om haar oren slaan.
Als hij het zegt, is de kans op rust verkeken.
Zullen haar ogen grote gaten slaan.
Zij wil het graag, maar weet het zelf nog niet.
zondag 25 oktober 2009
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
TINE ZIET (480): Graniet
Er is niet veel nodig om je het gevoel te herinneren dat je kreeg toen je voor de eerste keer tegen de muur liep. Of dat deksel dat je op je...
-
Het ziet er niet rooskleurig uit voor mij. Ook dit jaar heeft Cupido niet op mij geschoten. Alhoewel ik zaterdag tijdens het Lerarenconcert ...
-
Waar waren jullie? Lagen jullie in bed? Zaten jullie ergens vrolijk te ontbijten? Ruimden jullie de sporen op van een of ander nijdig feestj...
-
Het woord ‘eenzaamheid’ is afgelopen dagen nog nooit zoveel uitgesproken. Blijkbaar voelt de helft van de Vlamingen zich soms eenzaam. De ‘s...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten