Het niet kunnen slapen en denken:
Wat is dat toch met mij? Ik ben toch
moe en kan toch slapen. Als een roos.
Al heb je nooit een roos zien slapen.
Maar je denkt het zo omdat het hoort.
Het draaien en keren.
Het geeuwen.
Het nét niet af- en oplopen van de trap.
Het kraken van het bed.
Het horen van vrachtwagens door je enkel glas.
Af en aan.
Je woont bij een startplaats.
Het denken aan warme melk.
Het denken aan schapen.
Het denken aan slapen.
Het vreemdste is: je vloekt niet. Je lacht.
Alsof het allemaal zo lang mag duren.
Deze keer.
Deze maal.
Deze nacht.
Maar 's morgens bedenkt je met spijt
dat wat je droomde
dat je dat dacht.
Dat dit zo blijft
als je minder krijgt dan verwacht.
donderdag 24 september 2009
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
TINE ZIET (480): Graniet
Er is niet veel nodig om je het gevoel te herinneren dat je kreeg toen je voor de eerste keer tegen de muur liep. Of dat deksel dat je op je...
-
Het ziet er niet rooskleurig uit voor mij. Ook dit jaar heeft Cupido niet op mij geschoten. Alhoewel ik zaterdag tijdens het Lerarenconcert ...
-
Waar waren jullie? Lagen jullie in bed? Zaten jullie ergens vrolijk te ontbijten? Ruimden jullie de sporen op van een of ander nijdig feestj...
-
Het woord ‘eenzaamheid’ is afgelopen dagen nog nooit zoveel uitgesproken. Blijkbaar voelt de helft van de Vlamingen zich soms eenzaam. De ‘s...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten