Picasso noemen doet Tany Minoek! zichzelf niet. Dat is veel te hoog gegrepen. Toch is ze ervan overtuigd dat ze zich binnenkort maar eens op een andere periode moet storten. Eentje zonder teiltjes. Eentje zonder water. Google het er maar eens op na. Ze heeft als Vissen al heel wat ondiepe plassen doorzwommen...
Mocht ze op deze heroïsche leeftijd overlijden en iemand haalt het in zijn hoofd om een IM over haar te schrijven dan zou men letterlijk verzuipen. Niet dat ze niet denkt dat ze onbeduidend is. Een mini-druppel in de zee. Maar als een truck of een haastje zorgt dat ze niet meer is maar was, zal ze toch herinnerd worden?
Iemand?
"De teiltjesperiode van Tany Minoek! ving aan in een experimentele fase na haar verschrikkelijk saaie puberteit. De geeuwende kunstenares probeerde de tijd de doden met haar waterangst op allerlei manieren te ontvluchten. Dit door er over te schrijven, maar ook door het water op te zoeken.
Een eerste échte uiting was er in 1988 met het klankgedicht de Matzeelor, waarin ze haar fascinatie voor de zeemeermin verklankte. Daarvoor stond ze in een teiltje water.
Jaren later in 2007 viste ze flessen-met-boodschap uit de zee in haar monoloog Coming Home, gebaseerd op de Odyssea. Het duurde niet lang of de teil kwam opnieuw boven. Een paar maanden met haar monoloog Amen & Uit! daarin verbeeldde ze het einde van de wereld door in een teil te verdrinken. In 2008 schreef ze de monoloog De ondergang van een koninkrijk. Daarin zit het personage in - jawel - een bad. Toen ze in 2008 in een van haar laatste performances van Amen & Uit! haar neus bezeerde aan de teil, maakte Tany Minoek! stilaan de overgang naar de Blauwe Periode."
Of kleurt die neus uiteindelijk nog paars?
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
TINE ZIET (447): Euforie
Er zijn weinig dingen die zo kunnen opladen als een wandeling. Zeven jaar geleden had ik dit nog een uitspraak gevonden die bij de dagtrippe...
-
Laten we het eens over de olifant in de kamer hebben. Ja, ik weeg teveel. Dat er in mijn medisch dossier 'obees' staat, dat ik daard...
-
Toen ik twaalf jaar geleden naar deze stad verhuisde, verklaarden mijn familie en vrienden me gek. Ze dachten toen al dat ik naar de margin...
-
Afgelopen week vertoefde ik in mijn eentje in Krakau. Hier een eerlijk reisverslag. waarin natuurlijk niet tot in alle details zal worden g...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten