TINE ZIET (427): Drets

Ik zou over hokjes kunnen schrijven. Over haatdragende stickers daarin. Over lijsten. Over een stembrief waarin met grote rode letters KLOOTZAKEN geschreven stond. Over resultaten. Over tellen, hertellen en nog eens hertellen. Over vriendinnen die ondertussen doodleuk foto’s stuurden van hun zongeblakerde lachende gezichten. Over gortdroge sandwiches met smakeloos beleg. Koude slappe koffie. Over gemiste terrasjes. Over de doffe lucht die in Park Ter Walle hing. Over pralines die mij zelfs niet smaakten. Over computers die natuurlijk vastliepen. Over daaraan gekoppelde vertragingen. Over wachten en wachten. Over een moeder die hierdoor haar dochter moest missen net die ene dag dat ze eens naar huis kwam. Over langzaam leeglopende batterijen van mensen en gsm’s. Over de vlucht naar de wc om eens alleen zonder cijfers te kunnen zijn. Over wazig zicht.

Maar veiligheidshalve schrijf ik over mijn kwade kat Frieda die het nodig vond me om  vijf uur te wekken op een doordeweekse maandagochtend. Of ze reden had om zo chagrijnig te zijn? Nou en of! Ze had de zon op mijn terras gemist. De extra aandacht. Zelfs onze traditionele zondagavond samen op de bank. En nét nu het allemaal weer zou kunnen, was het weer beginnen regenen. Alsof ik er voor iets tussen zat. Burgerplicht, gutsende wolken en ook ik een verfrommeld gezicht. Ik maak het een andere keer met haar goed. Als we beiden zonder nasmaak weer gelukzalig kunnen spinnen in deugddoend zonlicht . Wat een fijne dag had kunnen zijn, is nu gewoon drets.

(verscheen als column in KW Kortrijk-Menen-Waregem op  14/06/24)

Triptiek Moniek: Derde paneel

Begin vorige zomer werd ik 'verkozen' tot nieuwe seizoenscolumnist van Cultuurcentrum De Steiger.

In juni 2024 verscheen het derde en daarmee ook het laatste paneel van Triptiek Moniek.

Klik hier  voor het fijne Steiger Magazine.

stelt paal en perk (27): Plomp

Laten we het eens over de olifant in de kamer hebben. Ja, ik weeg teveel. Dat er in mijn medisch dossier 'obees' staat, dat ik daardoor in een duurdere schijf qua levensverzekering zit omdat ik meer risico loop en geen kledij kan kopen in een standaardboetiek,  zijn nu eenmaal feiten. Ik draag die gevolgen.

Ja, ik zou er meer voor kunnen doen om er meer standaard uit te zien (want standaard ZIJN dat lukt me toch nooit). Langer diëten, constant sporten of ik kan zelfs chirurgische ingrepen laten uitvoeren die me voor de rest van mijn leven tot een nukkige rozijn zullen maken omdat ik dan opgevolgd moet worden en supplementen moet slikken omdat zo'n operatie je lang niet enkel dunner maakt.

Hoe je eruitziet, is je uithangbord.

Het is mijn lichaam. Al ruim vijfenveertig jaar. Ik ken de bulten en bobbels. Ik ken de vooroordelen. Ik ken de scheldwoorden. Maar het is zacht. Het is romig. Het is veel om van te houden. Dat is lang niet altijd makkelijk.  Voor niemand trouwens. Ongeacht de vorm van een lijf, zit tussen de oren altijd wel wat schaamte, jaloezie of ongemak. Het verlangen om anders te zijn.

Sommige mensen vinden dat ik mijn lijf meer moet verbergen. Anderen vinden dat ik het moet doen smelten of wegsnijden. Ze zeggen dan: "Dat jij dat durft..." als ik het eens uitlaat. Omdat ze zelf niet goed durven. 

Op een podium heb ik lef. Wie me dan ziet, weet dat ik daar voluit Tine ben. Heel recent schreef een voor mij onbekende vrouw onder een filmpje van DRIFT dat ze zich mager voelt, als ze naar me kijkt. Omdat ik thuis op de bank zat,  voelde ik me door die opmerking opeens dik. Moddervet. Een homp spek. Ook al schreef ze gewoon wat veel vrouwen wellicht denken, dacht ik, het kwam toch binnen. Want in welke maatschappij leven we eigenlijk als iemand het normaal vindt om dit zomaar ongevraagd onder een filmpje te plaatsen. Valt kwetsen onder vrije meningsuiting?

Of het nu om gewicht, afkomst, seksuele geaardheid,... draait, mensen zitten almaar minder verlegen om die mening. Maar vraag hen wat ze nu eigenlijk zelf zullen doen om van de wereld een betere plek te maken en ze houden halsstarrig de mond. Gedachten zijn vrij. Maar hoeven we ze dan ook maar altijd te benoemen?

Alle mensen hebben naast een lichaam en gedachten ook nog een hart. Helaas is dat voor meer en meer gevallen 'een hard'. Die mensen worden te koud om nog veel liefde te voelen. Ik hou van mensen. Ik hou meestal ook van mezelf. Maar ik kan - net als iedereen - mijn gedrag, dat plompe lichaam en foto's of filmpjes van mezelf verwensen.

Het moge duidelijk zijn: ik moedig overgewicht niet aan en wil ook wel mezelf zijn met minder, maar ik supporter voor minder schroom om te zijn en meer schroom om dat hard. Het leven is al zo kort en zo wreed. Ik pleit met mijn volle gewicht dat het beter verzacht dan dat het genadeloos verhardt. 

Een uithangbord is ook maar bedoeld om naar binnen te lokken. 

De vrouw had het trouwens niet zo bedoeld. Ze verontschuldigde zich onder mijn reactie en schreef het eigenlijk als opsteker voor zichzelf. Dat ze zich met een pas verkregen extra flapje niet minder mooi moest voelen. Ze vond dat als ik het kon hebben, zij dan toch ook. Maar dat het zo aankwam en dat we ons zo spiegelen aan andere buiken. Dat zou toch niet mogen.

DRIFT uitgelicht

"Als kers op de theatrale kaart werd 'Drift' geserveerd en ondergeketende werd teruggeflitst naar de tijd waarin Nina Hagen van jetje gaf. Wat een présence en teksten die zich doorheen de buis van Eustachidemus naar binnen wurmden en zich daar weerhaak gewijs vastklampten aan het zalig trillende trommelvlies. KIEKEVEL!" (Michel Goessens) 

                                            (beelden/montage: M. Photography met dank aan CC De Steiger)

Laat ook je driften uit! Kom ons aanmoedigen!

* 15/06/24 - HAMME: New Wave Night met DRIFT, NEL & JP, DER KLINKE en dj Lefty - buitenpodium van Moc Perron - 19u - €15/20 - klik hier voor info & tickets! 

* 22/06/24 - MENEN: Kunstroute Markant - kunstenaars stellen tentoon in tuinen - Tine leest voor uit eigen en ander literair werk en laat af en toe ook DRIFT los - aanmelden tussen 10u30 en 15u in WZC Ter Walle, Kortrijkstraat 126 voor adres op de route - (ons te bezoeken tot 17u30) - €8/€10 - klik hier voor meer info.

* 26/06/24 - KORTRIJK: BOENK op buitenterras Muziekcafé Hof - 19u - gratis - klik hier voor meer info.

* 06/07/24 - MENEN: Reckebilck - 19u - gratis - klik hier voor meer info.

* 18/07/24 - MENEN: Don Vitalski's Legendarische Dinsdagclub in Bois de Boulogne - 19u30 - gratis - klik  hier voor meer info.

* 25/07/24 - SINT-AMANDSBERG: Don Vitalski's Legendarische Dinsdagclub op de Gentse Feesten - De Kring

* 14/08/24 - ANTWERPEN:Don Vitalski's Legendarische Dinsdagclub op Bolivarplaats voor Feest van Alledaagse Waanzin

* 21/09/24 - WERVIK: TBA

TINE ZIET (426): Clown

Zondagochtend zwaaide ik af als seizoenscolumniste van CC De Steiger. Ik deed dat vol overgave met mijn band DRIFT voor het terras van ’t Schippershof in een jurk die voor me gemaakt werd met affiches van afgelopen voorstellingen. Daarna zwaaide ik ook letterlijk het publiek uit, want het vertrok voor een fietstochtje langs de Leie alwaar ze werden getrakteerd met proevertjes uit het komende programma. Omdat we nog een optreden hadden net na de middag, kon ik niet mee fietsen.

Ik dronk samen met mijn muzikant nog een koffietje alvorens te vertrekken. Inmiddels had ik een gewone jurk aangetrokken. Er kwam een vrouw langs met een kindje. Ze vroeg ons meer over het optreden wat zonet was geweest. Ze hadden het vanuit een raam ergens gadegeslagen. De vrouw herkende me als ‘de clown’ en vertelde het kind dat ‘de mevrouw die de clown speelde, dorst had en een pintje dronk’. Ik fronste. Ik mag dan wel vreemd uitgedost zijn geweest en een beetje gemaquilleerd: een clown was ik niet. De koffie zat ook gewoon in een koffietas. Ik denk dat ik in mijn hele leven nooit eerder een clown werd genoemd. En ik vroeg me af, waarom ze die sticker op mij had gekleefd.

Tot ik achteraf een foto van het optreden zag die uit de verte was genomen. Van op een afstand leek mijn rode muts op een pruik, mijn outfit clownesk en mijn schoenen te wit. Dat ze de kleine jongen wijsmaakte dat ik bier dronk, begreep ik niet. Misschien was dat de enige verklaring geweest die ze aan mijn bulderende aanwezigheid op zondagochtend kon geven.

 (verscheen als column in KW Kortrijk-Menen-Waregem op  07/06/24)

Foto: M. Photography

TINE ZIET (425): Koude soep

Het gebeurt me wel eens dat ik op spontane momenten teksten uit liedjes van vroeger in mijn hoofd krijg. Een steeds terugkerende is een zin uit een liedje van Kamagurka en Herr Seele. “Bovenal is de zee koude soep.” Het was niet eens  een van mijn lievelingsliedjes. Ik begrijp ook niet hoe deze oorwurm ooit in mijn hoofd is gekropen. Wellicht was ik extra gefascineerd door de absurditeit die eraan verbonden is. 

Het was al even geleden dat ik aan die zin gedacht had, maar toen ik voorbij de oude Leiearm wandelde, zag ik bordjes hangen in de bomen die me erop wezen dat het water door hardnekkige vervuiling een soort van kippensoep is geworden. En hop! Daar floepte het ineens na al die jaren weer eens in mijn oren. De Leie is dan wel geen zee, maar ik zag letterlijk een vette soep op het wateroppervlakte drijven. Ik las ergens in een artikel dat een visser niet langer het idee had dat hij op karpers viste, maar op frikandellen. Dat leest op zich wel grappig, maar je zal er maar wonen. Naast die stinkende smurrie. 

Het mag toch absurd zijn dat er in een tijd waarin we almaar met de ecologische vinger worden gewezen, weinig kan worden ondernomen aan deze ernstige vorm van vervuiling. Een inwoner  van deze stad kan een GAS-boete krijgen als hij of zij geen poepzakje gebruikt of als hij of zij het onkruid op de stoep niet wiedt, maar aan het lozen van afval in een dode Leiearm, kan er op dit moment weinig gedaan worden. Begrijpen wie begrijpen kan.

Soep hoort niet op de zee of op een rivier. Soep hoort in een bord of in een kom. 

 (verscheen als column in KW Kortrijk-Menen-Waregem op  31/05/24)