Performance Bat-Wevelgem

Droom (53):

Enkele uren geleden werd ik in slaap met de dood bedreigd door een vrouw die mijn handen lelijk vond. 'Dood zijn die gedrochten beter.' Ze haalde haar schietijzer van onder haar jurk en ik had andere lichaamsdelen met haar kunnen delen die ze misschien wel de moeite waard vond in dit leven. Maar ik was laf en nam de benen.

Droom (52):

In mijn dromen hadden we geluk. We aaiden het, gaven het een naam en maakten er een foto van. Toen was het stuk. Wisten wij veel dat geluk niet in album past of op de kast.

Droom (51):

Vannacht stroomde het hele huis vol water. Radeloos vluchtte ik almaar een verdieping hoger. Toen zelfs mijn zolder langzaam volstroomde, kon ik niets anders dan verdrinken tussen inktblauwe woorden en papier. Mijn katten zaten op het dak. Mijn vrienden die de situatie via webcams volgden, zeiden: 'Als ze nu maar had leren zwemmen of een redder als man gehad. Zo'n echte David Hasselhoff. Dan had dit nooit kunnen gebeuren.' Ze flitsten hun webcams uit en gingen treuren om het einde van mijn noodlottige verhaal.

Droom (50):

Deze nacht was ik hoogzwanger. Een buik als een ballon. Ik vond het fijn totdat ik bevallen moest. Een vriendin kwam erbij en stelde me op mijn gemak: 'Ik deed dit al zo vaak.' Ze ging tussen mijn benen staan en ik beviel uiteindelijk van een hoopje ingewanden. We deden alsof dat een kindje was of we wisten niet beter. Zo zie je maar dat vissen kuisen in je gedachten kruipt als je eventjes niet kijkt. Het kindje heette trouwens Gwendolien.