Alsof hij één dezer dagen écht voor haar deur gaat staan.
Zo gaat ze in hem op: de duivel.
Eigen schuld, dikke bult!
Als je teveel onzin verkoopt, ga je vanzelf geloven.
Misschien is hij gewoon de kolder in de kop van haar kat.
Het hoofd waarmee ze stiekem slaapt.
Of de arrogante blik van wie er bij haar zit.
Gewoon de dood in dingen.
Maar ze had er zoveel meer van verwacht. Een blik met kolen.
Minstens bokkenpoten. Zwaveldampje. Vuur vooral.
Kan er misschien iemand - al is het maar voor even - zomaar voor haar deur gaan staan als hem? Ze schrikt dan zo de deur in het slot, dat ze er jaren niet meer over leutert. Dat ze hem dan zo ontkent dat hij niet eens bestaat.
Haar adres is makkelijk opvraagbaar. Niemand?
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
-
Laten we het eens over de olifant in de kamer hebben. Ja, ik weeg teveel. Dat er in mijn medisch dossier 'obees' staat, dat ik daard... -
Toen ik twaalf jaar geleden naar deze stad verhuisde, verklaarden mijn familie en vrienden me gek. Ze dachten toen al dat ik naar de margin...
-
Afgelopen week vertoefde ik in mijn eentje in Krakau. Hier een eerlijk reisverslag. waarin natuurlijk niet tot in alle details zal worden g...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten