TINE ZIET (36): Stilte

Vorige week schreef ik nog over geuren. Hoe verleidelijk is het niet om deze keer over geluid te praten? Over geluidsoverlast zal deze week genoeg te lezen zijn in de krant. Mijn stem wil in deze column niet te luid galmen. Ik zou kunnen schrijven over de stilte die ik op dit moment in huis ervaar, nu de buren verhuisden, maar dat zou naïef zijn. Het zwijgen aan de andere kant van mijn muren zal slechts van korte duur zijn. Weldra woont er iemand anders of gaat men met allerlei machines en hamers in de weer.

Gisteren verklapte een leerlinge grommend dat ze niet zo goed zou kunnen slapen en dat ze al zo moe was. Ze zou bij thuiskomst een puppy in huis hebben. “Leuk toch!” antwoordde ik. “Ja maar, die zal natuurlijk de hele nacht janken…” pruilde ze. En dat is natuurlijk zo. Gelukkig gaat dat snel over. Wallen onder de ogen verdwijnen ook snel als je de volgende dag een lieve en schattige puppy door je huis ziet hollen en springen.

Hoe vaak ergeren we ons niet aan geluid? Niets irritanter dan bliepjes van een telefoon. Wat is in vredesnaam het nut van gsm-toetsen die geluid maken? Waarom moeten we tegen heug en meug telefoongesprekken meevolgen? Waarom maakt aluminiumfolie zo’n ergerlijk geluid? Wie bedacht het schurend krassen van een nagel? Waarom snift deze tijd weer iedereen onophoudelijk met de neus? Muziek die naast de oortjes van de koptelefoon weerklinkt, is dat geen openluchtradio?

Soms zoek ik het op: het geritsel van een herfsttapijt, het kraken van een haardvuur, het spinnen van een kat. Het zacht gesnurk van iemand die naast je ligt. De rust in muziek. Of het bladeren in een boek. Omdat ik mijn oren af en toe wil soigneren. In Nederland rijden er stiltecoupés op de spoorwegen. Heerlijk rustig en wat vervelend als er iemand de stiltetekens niet kan lezen! Ook in de bibliotheek kan je rust opzoeken. Ik las dat er bibliotheken GAS-boetes tot €350 invoeren als er herhaaldelijk moet worden op gewezen dat de bib een stilteoord is.

Laat ons met z’n allen meer zwijgen. Maar zelfs stilte kan oorverdovend kraken. Zwijgen kan ook luid.

(verschenen als column in de De Weekbode / De Leie op 14/10/16)