TINE ZIET (35): Geur

Soms gebeurt het dat je ergens een geur opvangt die je terugslingert naar andere tijden. Zo kan ik me nog levendig voorstellen hoe het rook bij juffrouw Caroline in de eerste kleuterklas. Ze had een bijzonder parfum. Als ik dat parfum nu ergens toevallig onderweg opsnuif, voel ik me meteen weer veilig en geborgen. Refters bijvoorbeeld blijven een soort van walm verspreiden die me doet denken aan de tijd waarin ik met lange tanden met mijn vorkje in een lapje vlees zat te pulken.  In mijn hoofd sta ik nog steeds bibberend op de balk als ik nog maar een snuifje turnzaal riek. De combinatie van zwarte zeep en rode kool uit bokalen maakt de herinnering aan mijn grootmoeder weer levend.  Gisteren rook ik voor het eerst bewust de herfst op. Op de speelplaats lag er al een mooi hoopje bruine herfstbladeren. De wind danste er een klein walsje mee. Herfst ruikt gelukkig nog naar die tijd waarin een bos nog iets was om in te verdwalen.

Waar er ook altijd een typische geur in de lucht hangt is in bankgebouwen. Ik weet ook niet hoe dat komt. Het is niet echt een stank, ook al zegt men dat geld serieus kan stinken. Het is een kunstmatig luchtje dat mij automatisch op mijn hoede houdt. Een onhoorbaar signaal gaat in mijn lijf af als ik bij een bank binnenstap. Een alarm dat zegt: “Pas op, Tine! Geen flauwe mopjes hier, dit is het land van de serieuze mensen! Let op, anders wordt er met jouw geld gemorst!”

Wellicht heb ik een bijzondere reukzin. Mijn goed ontwikkeld reukorgaan maakte mij specialist in het raden van wie de vergeten trui of sjaal in de klas was.  Nu ik ook de zurige lucht van oud zweet en ongewassen oksels ken, durf ik mijn neus niet overal meer spontaan in te steken. En hoe groot is mijn angst niet om zelf ontzettend onfris te gaan stinken. Wie al eens in mijn badkamer was, weet dat ik een veel te groot assortiment aan geuren heb. Je wilt toch niet altijd hetzelfde ruiken?

Geuren waaieren niet zomaar je neus voorbij. Ze blijven blijkbaar hangen in je lijf om je op een dag terug te doen denken aan hoe het vroeger was. Het verleden blijft hangen in geurige zweempjes.


(verschenen als column in de De Weekbode / De Leie op 07/10/16)