De meest gehoorde opmerking deze week was ongetwijfeld: “Ah,
is je schooltas al gemaakt?” Zelf vind ik het niet erg om weer naar school te
gaan, maar om het vooral niet over die eerste schooldag te hebben, wil ik het
graag hebben over een andere start. Ik zou het kunnen hebben over de start van
Barakstad Spookstad want vanaf maandag zullen de onteigende panden stuk voor
stuk leeg komen te staan. Dit voor lange tijd. Dat kan niet anders dan de buurt
tot een desolaat decor te maken. Een spookbeeld. Laten we het ook vooral niet
daarover hebben.
Op maandag 2 september starten de werken van de
herinrichting van Park Ter Walle. Het ziet er allemaal heel veelbelovend uit.
Zelf ben ik geen parkspecialist, al hou ik er enorm van om mezelf in een mooi
park uit te laten. Dus ik zal vol
ongeduld uitzien naar het moment dat de werken zullen afgerond zijn.
Afgelopen week was ik op reis in Riga en doorkruiste veel
parken. Hoewel een vreemde stad veel gebouwen en constructies laat zien die
buitenaards aanvoelen, zal een park altijd universeel een park zijn. Dé ideale
plek om te wandelen, te joggen, een bankje te bezetten, vogels te tellen en honden
met hun baasjes te spotten.
Wat een park altijd specialer maakt, is een fontein, of een
kiosk en minstens één monumentaal kunstwerk. In Riga waren dat meestal
standbeelden van militaire figuren en schrijvers met dikke borstelsnorren.
Statig en robuust keken ze het park in. Bij het standbeeld altijd een bordje
met wat meer uitleg. Dit in het Lets, in het Russisch en het Engels. Misschien
is het nog eens tijd voor een ouderwetse buste waar iedereen stil voor gaat
staan. In de plannen op de website is dat alleszins nog niet opgenomen. Zelf
heb ik voorlopig nog geen ambitie om zo lang stil te staan. Maar zo’n
standbeeld voor een klassieker uit onze stad en zijn verleden: Wie zouden
jullie daar graag voor zien poseren? Wie zouden jullie hiervoor nomineren?
Welke figuur moeten we redden van dat eeuwige vergeten?
(verschenen als column in KW Kortrijk-Menen op 30/08/19)
1 opmerking:
Park ter Walle staat voor mij synoniem voor 10 mooie lange zomers speelplezier,
enkele daarvan als kind maar de meeste als moni.
Het park/speelplein zag er toen totaal anders uit: meer dan 20 schommels in alle maten, glijbanen, wipplanken en draaimolens...
Ontelbaar is het aantal kinderen dat hiervan genoten heeft.
Een standbeeld van schommelende en spelende kinderen zou dus heel representatief zijn voor het mooie verleden van dit park.
Een reactie posten