het gevoel in een verhaal te bewegen
zachte hand op schouderblad dat voor
de verandering niet stokt en valt
een tong die zonder stokken een microfoon aantikt
zwakke plek die spontaan meerstemmig oplicht
de adem in haar keel die niet weet wat in en uit
als in een droom haar vingers door de zuignaphuid
en iemand met een blik maar dan net iets anders
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
TINE ZIET (457): Grenzen aan huppeltijd
Wandelen is goed voor lijf en gemoed, al kan het toch wel eens fout lopen… De laatste dagen was ik dus voluit strompelend te zien in onze st...
-
Laten we het eens over de olifant in de kamer hebben. Ja, ik weeg teveel. Dat er in mijn medisch dossier 'obees' staat, dat ik daard...
-
Toen ik twaalf jaar geleden naar deze stad verhuisde, verklaarden mijn familie en vrienden me gek. Ze dachten toen al dat ik naar de margin...
-
Afgelopen week vertoefde ik in mijn eentje in Krakau. Hier een eerlijk reisverslag. waarin natuurlijk niet tot in alle details zal worden g...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten