Dankzij CC De Steiger kreeg het Valentijnsweekend toch een hartverwarmende invulling voor mij. Samen met veel anderen, want drie uitverkochte voorstellingen, ging ik naar ‘Vitrine’ kijken bij Villa Buurvrouw.
Eerder hadden de
schrijvers van het stuk Ellis Meeusen en Steven Beersmans een workshop gegeven
aan één van mijn klassen. Daarin hadden ze het het erover dat ze met de
voorstelling een romcom op de planken wilden brengen. Ik wist niet eens wat dat
was. Nu weet ik het! Niet alleen is het de afkorting van een romantische
komedie. Ook is het duidelijk iets wat met je hart kan doen.
Toen het stuk
afgelopen was, voelde ik de tranen in mijn ooghoek duwen. Dat voel ik bij goede
huwelijksaanzoeken en afscheidsscènes in films en series ook. Daarbij voelde ik
me regelmatig overlopen met een warm gevoel voor bepaalde scènes en
plotwendingen waarbij ik dan dacht: “Goh, overkwam mij dat maar…”
Ik heb dat niet
vaak bij theater. Veilig achter een televisiescherm wel. Maar daar in die
woonkamer waar ik al zo vertrouwd ben, deed me dat toch allemaal nét iets meer.
Als de dingen zo voor je neus plaatsvinden, is het precies toch allemaal
geloofwaardiger.
Later die dag
bevond ik me met een leerling voor een verrassingsact in een restaurant in
Menen. Daar zaten nog heel wat mensen in de Valentijnsbubbel. Omdat er een glas
teveel was ingeschonken, kregen we voor ons vertrek elk de helft van dat glas
aangeboden. Misschien is mijn leven ook gewoon een romcom, bedacht ik. De maker
heeft alleen geen geschikte tegenspeler gevonden.
(verscheen als column in KW Kortrijk-Menen-Waregem op 20/02/25)
2 opmerkingen:
Jij bent een romcom. Maakt de romantiek humor-ig en je kan aan humor een vleugje romantiek toevoegen. Ik geniet ervan. Dank u Tine. Enzo raken zowel mijn humor als mijn romantiek niet uitgedoofd al deel ik ze met niemand.
Oei dit is anoniem maar je mag weten dat ikanncael hierachter zit.
Een reactie posten