Tussen hittegolf en stortbui door bedacht ik deze week dat in een tijd met een overaanbod aan soorten brood en ontbijtgranen alles ‘te veel’ wordt. Te warm. Te veel regen. Wat zou ik eigenlijk graag nog eens blij zijn met ‘gewoon’. Je gaat naar de winkel met een lijstje en hoeft niet langer te wikken en te wegen tussen pastasaus met basilicum of pecorino. Er zijn drie potjes doodgewone pastasaus. Merkloos, warenhuismerk en duurder merk. Wanneer is besloten dat chips in dertig verschillende variëteiten moeten worden aangeboden?
We zijn zo verwend en worden de hele tijd voor keuzes
geplaatst. Zonder die keuzes zou het winkelen voor mij alvast stukken simpeler
zijn. Het bezorgt me stress die ik kan missen als kiespijn.
Smaken verschillen en vooruitgang moet er nu eenmaal om een
of andere reden ook zijn. Feit is dat de eenvoud voor mij terug mag worden
ingevoerd. Zelf hou ik bijvoorbeeld van restaurants die kiezen voor een kleine
kaart. De aarde zal er wellicht niet minder om gaan beven. Maar de appreciatie
voor wat er is, doet zwemmen als een
simpele kwispelende vis.
(verscheen als column in KW Kortrijk-Menen-Waregem op 15/09/23)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten