Onbekend Bemind

Zelf weet ze wat het is: luiheid. Dikke vette luiheid in een zetel. Of in bad. Of op een bed. Ze neemt het regelmatig zelf op schoot. Dat is te merken aan de afwas. Of aan de stapels stof vooral in hoeken. Of papierwerk dat zich ophoopt tot de uiterste inzenddatum. Kortom: begrip voor luiheid is een feit.

Maar wat ze niet begrijpt is dit: complete luiheid voor het onbekende. Typisch iets voor deze tijd. Wat men niet kent, beweegt niet eens een spier. Niet eens een neus die krult. Niet eens een bal die lonkt. Liever is men thuis met wie men kent, dan met de trein naar richting onbekend. Liever ziet men acteurs uit de televisie. Liever hoort men live zijn eigen CD's.

Zelf noemt Tany zich geen groot avonturier. Ze is bijvoorbeeld doodsbenauwd voor luide donder. Maar ze durft zo nu en dan iets aan. En oké, lang niet altijd volgt dan "waw!" maar wat ze deed maakt altijd anders.

Zo zat ze zelf op zondag met een ongelooflijk warm gevoel. Een adembenemend concert om met zeven mensen maar te delen. Een groot stuk onbekende muzikale taart voor een kleine groep bewaard. Lekker! Maar omdat ze zelf organiseerde, dacht ze aan iedereen die luiheid prefereerde en kromp ze weg tot in de teen van die kleine man die ook vanavond tot zijn vrouw zal zeggen: "Ik wil hier weg. Er is hier niets te doen." In zijn droom boekt hij dan een reis naar piramides die hij uit een boek herkent.

Ook om je heen is er altijd vakantie. Als je maar durft. Als je maar doet. Als je maar eens af en toe - dorie! - verder dan het bekende zoekt.