Bij het vallen van het blad durf ik (samen met anderen) wel eens de weemoed voelen in mijn gemoed. Wandelingen en warme gesprekken kunnen dan helpen. Nu er tegenwoordig zoveel triest nieuws op te vangen is en dat vermaledijde virus weer voor veel te veel discussies zorgt, zag ik de kans schoon om deze herfstvakantie eindelijk werk te maken van een reis terug in de tijd. Noem het een teletijdmachine waarin ik mezelf terug kan flitsen naar die onbekommerde tijd waarin ik gewoon in een boek kon verdwijnen.
Eerst en vooral heb ik mijn hele CD-collectie van onder het
stof gehaald. Ik leef al te lang met het idee dat muziek als één oneindige geut
uit mijn bluetoothboxje gutst. Nee, ik moet weer naar muziek luisteren uit
echte luidsprekers. Minstens 1 CD per dag terwijl ik lees. Zonder prikkels die
uit mijn smartphone komen. Minstens 1 CD onthaasten. De gewenste platendraaier
komt er ook aan. Om nog meer te ontgiften van de fastfoodmaatschappij waarin we
leven, want hoeveel tijd vraagt het niet om een plaatje om te draaien?
En lezen, echt lezen van papier. Ik heb mezelf de uitdaging
gegeven om elke dag van de maand november voor te lezen. Niet alleen om mezelf
te verplichten weer intenser te lezen, maar ook met de stille hoop dat ik
enkelen misschien ook weer kan warm maken om te lezen. De fragmenten plaats ik
op mijn weblog. Wie ze horen wil, kan ze horen. Wie ze niet wil horen, luistert
niet.
Het is vooralsnog niet de bedoeling om daar voor altijd te
blijven, maar investeren in leesreistijd lijkt me in deze nakende maanden
ideaal. En als het toch nog te erg wordt hier, zoek ik misschien toch dat éne
boek waarin ik me zo zal verdiepen dat ik er blijf wonen. Omdat als alles in de
soep draait, deze tijdreis mij gegarandeerd soelaas zal brengen. Onderschat
nooit de kracht van verhalen, als ze je zonder tijdsslot en opdringerig
gepingel mogen raken.
(verschenen als column in KW Kortrijk-Menen-Waregem op 05/11/21)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten