Vorige week werd bekend gemaakt dat het pand van Standaard Boekhandel in de Rijselstraat vanaf juli leeg komt te staan. Wat een vaste waarde in onze stad was, verdwijnt. Er komt geen nieuw filiaal in Menen omdat men daar geen toekomst in ziet. Dat wil zeggen dat wij hierdoor onze enige boekhandel zien verdwijnen. Dat is een zware klap. Wie de winkel al eens binnenstapt, weet dat die allesbehalve standaard is. Eigenzinnige liefde voor woorden, boeken en kunst stralen hier tot ver de etalage uit. En dat heeft alles te maken met de grote passie waarmee de uitbaatster Emmanuelle al bijna twintig jaar boekenliefde aanreikt. Die liefde was blijkbaar wederzijds: want ze werd verliefd op onze stad, ze investeerde in de zaak en extra fijne activiteiten en kwam hier wonen. Behalve het obligate aanbod, hield ze altijd een plek vrij voor werk dat je minder vaak ziet. Ook was er plaats voor activiteiten buiten het papier om: interviews, boekvoorstellingen, poëziemiddagen. Twee jaar terug nog durfde ze het aan om een waar festival voor de boekhandel op poten te zetten.
Het is intriest dat deze buitengewone passie nu zomaar uit Menen moet verdwijnen. Of ze misschien aan een andere toonbank wil gaan staan van dezelfde winkelketen, voelt na zoveel jaar van inzet toch als een vergiftigd geschenk. Na twintig jaar, zomaar zonder enige waarschuwing een geliefd hoofdstuk moeten dichtslaan en dan opnieuw geacht worden opnieuw te investeren, dat lijkt me ondankbaar. Een zelfstandige uitbater die eigenlijk volledig wordt uitgekleed en trouwens verboden wordt om zich in deze buurt nog met papier en letters te tooien.
Het punt is dan wel gezet: we maken ons op voor een ongetwijfeld spectaculaire climax van deze klepper. Laten we tot eind juni odes strooien daar in de Rijselstraat, waar het boekenhart bloedt maar zovele jaren zo uitzinnig mocht feesten.
(verschenen als column in KW Kortrijk-Menen-Waregem op 16/04/21)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten