maandag 26 april 2021

TINE ZIET (268): Charleroi

Heel recent was ik enkele dagen op logement in Marcinelle, een plek die onlosmakelijk verbonden is met herinneringen die een bepaalde periode hebben afgesloten.  Want hoe je het ook draait of keert, er is wel degelijk een tijdperk voor en een tijdperk na Dutroux. Heel even voelde ik de drang om die plek op te zoeken. Ik bleek vlakbij te zijn. Gelukkig waren er nog meer dan genoeg andere dingen om naar te gaan kijken.

Het is opmerkelijk hoe op amper anderhalf uur rijden een andere wereld lijkt te liggen. Het wegennet bijvoorbeeld is toch merkbaar verschillend. Rare bochten en abrupte hindernissen in Charlerloi zorgen er voor opvallend meer gedeukte carrosserie. Sluikstorten is er volgens mij besmettelijk. De leegstand is er zo gigantisch dat er een soort leegstandtoerisme ontstaat. Er bestaat een hippe naam voor dit fenomeen: urbex. Als je aan urbex doet, breek je binnen in leegstaande gebouwen om er foto’s in te maken. Het levert niet alleen prachtige foto’s op en de kick van het naar binnendringen en niet gesnapt te worden (want meestal is zo’n site toch verboden terrein), er is natuurlijk ook een risico aan verbonden: verval zorgt ook voor gevaar.  Loshangende lichtbakken kunnen naar beneden vallen. Glasscherven snijden. Muren kunnen nog zo stevig lijken, ze brokkelen af. Houten vloeren vermolmen. Wat in deze panden opvalt, is dat de natuur het beetje voor beetje overneemt.

Ik deed dus aan een veredelde (en veilige) vorm van urbex. Dit met een heuse Charleroi Safari. Kunstenaar en rasechte Waal Nico bracht ons naar verschillende plekken. We hoefden niet in te  breken, want hij had gewoon de sleutels op zak.  Hij vertelde heel geanimeerd en onomwonden over zijn Charleroi. Een begeesterende one-man-show als het ware. Op weg naar huis bedacht ik dat de stad met haar noeste rauwheid stiekem in mijn hart was geslopen en een nieuwe periode afbakende: er is een tijdperk voor en na Charlerloi dat alle vooroordelen eigenlijk doet vergeten.

(verschenen als column in KW Kortrijk-Menen-Waregem op 23/04/21) 

Geen opmerkingen:

TINE ZIET (415): Fratsen

Het is hier de laatste weken een beetje stil geweest. Dit omdat mijn lichaam op de alarmknop ging staan. Rusten werd obligaat. Mijn kat Frie...