TINE ZIET (227): Zeehond

Dit weekend zag ik eindelijk nog eens het strand. Dit in het gezelschap van twee volwassen leerlingen die het inmiddels zo lang vrijwillig met me uitgehouden hebben dat ik gerust van vrienden kan praten. We gingen al hun talrijke academiejaren uitzwaaien en kwamen zowaar in een zandstorm terecht zodat de activiteit ook uitwaaien werd. Onze kleren, onze oren en mond vulden zich met zandkorrels terwijl we een blik wilden te werpen op een zeehond die lag te chillen aan de pier. Ik vond het een bevreemdende situatie een zeehond in vrijheid te zien met naast ons een mevrouw in fluohesje die het publiek op een afstand moest houden. Natuurlijk begreep ik dat die dame er stond. Het was ook noodzakelijk: ondanks de felle windstoten wilden velen dichter bij het beest komen. Het was eerlijk gezegd wennen aan het idee dat de zeehond misschien in grotere vrijheid leefde dan wij in deze tijd.  Dat zegt natuurlijk alles. Ik ben het blijkbaar zo gewend om zeehonden in hoepeltjes en in grote zwembassins te zien dat het me zo verwonderde hem daar te zien. Confronterend is dat.

 Een dag na mijn kustbezoek zat ik aan een tafel in een woonzorgcentrum in Poperinge alwaar ik een week een schrijfproject doe. Ik zat er met bewoners met dementie samen voor de namiddagactiviteit alwaar herinneringen opgehaald werden aan vakanties. Er moest stevig worden gehengeld. Velen aan de tafel wisten niet eens meer dat ze ooit nog op reis geweest waren. De zee en Lourdes deden bij de meesten wel een vaag belletje rinkelen. Voor de rest was het deftig spitten in die reis in memorie. Toen ik later aan sommigen vertelden dat ik naar Oostende was geweest en dat ik daar een zeehond had gezien, keek een verpleegster me met een blik vol ongeloof aan. De mevrouw naast me giechelde en de mevrouw rechtover me zei met veel overtuiging: “Zie je wel! Ik heb het altijd gezegd! Maar niemand wou me ooit geloven!” waarna ze de kamer uit trippelde als een vrolijk fuchsia meisje.

 Als ik ooit vergeet, hoop ik op dat beeld van zeehond in mijn hoofd. 

(verschenen als column in KW Kortrijk-Menen-Waregem op 10/07/20)