Op heel veel lagere scholen is de tijd van het schoolfeest
aangebroken. Ik hoorde van schoolfeesten waar ouders geen plaats meer hadden om
hun eigen kind te zien dansen omdat alle tickets al waren opgekocht door grote
en snellere families. Het gebrek aan plaatsen werd gecompenseerd met een
uitnodiging aan de generale repetitie. Op
zich wel een beetje jammer natuurlijk. Je wil je zoon of je dochter natuurlijk
in het echt zien blinken.
Voor mij is het jaren geleden dat ik nog eens op een
schoolfeest was. Dit jaar hoorde ik van mijn leerlingen in Moorsele dat ze een
musical gingen opvoeren. Heel veel leerlingen hadden een sprekende rol en omdat
ik twee uur zonder leerlingen zat, omdat ze allemaal deelnamen aan de voorstelling,
ben ik gaan kijken. De leerlingen die geen sprekende rol hadden, zongen en/of
dansten. Twee uur lang spektakel! Toen het slotlied weerklonk, schrok ik van de
hoeveelheid leerlingen op dat podium. Wat knap om zoiets in elkaar te steken!
De juffen en meesters hadden hiervoor lessen moeten missen. Ze hadden flexibel
met hun uren moeten zijn. Er was getimmerd en genaaid. Er was geregisseerd. De
dansjes en de liedjes werden gerepeteerd en de sprekende rollen werden
regelmatig uit de les gehaald om samen te repeteren. Hoedje af! We zouden het
soms vergeten: wat soms heel simpel lijkt, is eigenlijk best straf!
(verschenen als column in KW Kortrijk-Menen op 23/03/18)
(verschenen als column in KW Kortrijk-Menen op 23/03/18)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten