ZOMERZAND: DAG 30

Voor het eerst in mijn leven deed ik ziekenhuisslofjes aan. Gelukkig was dit niet in een ziekenhuis, maar in een boekenkamer. Toen ik naar mijn voeten keek, voelde ik me groter dan ik ben. En vooral: mijn verbeelding toch wat kleiner. 

Het meisje leeft op vreemde voeten. Dan heeft ze het niet over tenen of over de vorm. Maar over hoe die voeten in de wereld staan. Toen die voeten op een dag de fantasie van anderen mocht bevoelen, bedacht ze haar eigen fantasie opeens heel klein. Al die woorden. Al die letters aan haar voeten. En nog veel te veel leesvoer om haar verbeelding mee te voeden.

Ga ik dit nog doen? Geen idee of de kans me nog een keer zal worden aangeboden me op het gladde ijs van schrijvers te begeven.

Meer info over deze rubriek? Klik hier.