Vandaag werd ik wakker op de plek waar ik gaan slapen was. Niet zo zeldzaam. Maar een bouwwerf dus. Een bouwwerf waar ik al een beetje mijn handen uit de mouwen had kunnen steken. Ik had rond die bouwwerf al een klein mondje Frans gesproken met de terrasbezoekers van het cafeetje naast het huis van mijn broer. Ik was naar de apotheek gegaan om zalf tegen brandwonden en had mijn mannetje kunnen staan. Ook een boeketje voor mijn zus in de bloemenwinkel lukte aardig in het Frans. Maar nu moest ik nog de taal der glasvezelwol leren. En geloof me: die zal ik niet zo vlug vergeten. Opdracht was om een hele berg oude en versleten glasvezelwol in zakken te proppen voor het containerpark. Ik dacht dat dit klusje in een uurtje wel geklaard zou zijn. Helaas was dat buiten de taal van dat stekelig goedje gerekend.
Het meisje voelt zich soms wat kwetsbaar en gevoelig. Lange tenen heeft ze ook. Maar vandaag is het alsof ze in een bak vol mini-glassplintertjes is gevallen. Dat die splintertjes haar hele lijf omgeven alsof ze eigenlijk een heel geniepige cactus is. Zo eentje die in eerste instantie niet prikt, maar later voor een rode uitslag zorgt en uren branderig blijft jeuken. Aw! Had ze maar een wolk om zich in te wentelen. Een bad vol verkoelende zalf. Aw!
Ga ik dit nog doen? Glasvezelwol ga ik in elk geval niet meer met blote armen proberen te begrijpen. Lange mouwen. Een overall desnoods. Als kers op de taart droomde ik dat ik een relatie kreeg met een sadistische nudist die me in mijn slaap in een laag van glasvezelwol rolde. Aw! Dus.
Meer info over deze rubriek? Klik hier.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
TINE ZIET (420): Belofte
Sinds ik in een interview heb verklapt dat ik aan het roman werk, krijg ik af en toe eens de vraag of het nu al wat wordt. Ik moet dan eerl...
-
Omdat enkele vrienden met hun band NeXt op Ratrock optraden, besloot ik nog eens mijn bottines en netkousen uit de kast te halen en me naar ...
-
Toen ik twaalf jaar geleden naar deze stad verhuisde, verklaarden mijn familie en vrienden me gek. Ze dachten toen al dat ik naar de margin...
-
In mijn klassen heb ik een erg mondige leerling die er erg trots op is dat zijn vader in een ambachtelijke slagerij werkt. Elke les wordt we...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten