Het avontuur van de majorettes kent een ongekend succes. De boekingen stromen binnen. En raad eens: ik vind het heerlijk! Vandaag werden we op een podium gedropt. Met wel meer dan dertig spots op ons gericht en meer dan twee honderd paar ogen. En toen dacht ik: ik doe het gewoon. Ik tilde gewoon mijn hele jurkje omhoog en toonde mijn billen alsof de doodnormaalste zaak van de wereld was.
Het meisje heeft een lijf. Dat is een onontkenbaar feit. Een lijf waarin ze vaak verdwijnt. Omdat dat al van voor de geboorte was bepaald: een lichaam is een altaar waar je je altijd voor moet schamen. Ze bedenkt vaak dat ze met een grote dosis schaamte is verwekt. Met praktisch alle kleren nog aan. Met blinddoek. Onder de zwaarte van een laken. Al weet ze eigenlijk wel zeker dat het niet zo was. Ze is het product van een warme zomer. Maar het lijkt zo'n mooi excuus voor alle blos die uit haar lijf is weggelopen.
Zal ik dit nog doen? Dat is moeilijk te voorspellen, maar ik gok op nog veel JA's.
Meer info over deze rubriek? Klik hier.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
-
Laten we het eens over de olifant in de kamer hebben. Ja, ik weeg teveel. Dat er in mijn medisch dossier 'obees' staat, dat ik daard... -
Afgelopen week vertoefde ik in mijn eentje in Krakau. Hier een eerlijk reisverslag. waarin natuurlijk niet tot in alle details zal worden g... -
Het ziet er niet rooskleurig uit voor mij. Ook dit jaar heeft Cupido niet op mij geschoten. Alhoewel ik zaterdag tijdens het Lerarenconcert ...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten