TINE ZIET (350): Alarmerend

Afgelopen week ben ik erin geslaagd om in twee verschillende scholen een alarm af te laten gaan. Al was dat eigenlijk nooit mijn fout. De eerste keer bleken mijn leerlingen en ik opgesloten te zijn. De tweede keer had ik niet bedacht dat er nog mensen in het gebouw waren. Ik was even vergeten hoe hemeltergend dat geluid van een alarm kan zijn. Dat is natuurlijk ook de bedoeling van een beveiligingssysteem. Op heterdaad en loeihard betrapt!

Net voordat ik dit begon te schrijven kreeg ik een mail waarin men mij van voze praktijken beschuldigt. Men dreigt met bijzonder fijne woordenschat dat ik binnen de twee dagen een som van 1200€ moet betalen of dat anders al mijn contacten filmpjes van die praktijken doorgestuurd krijgen. Er gaat dan bij mij een stil alarm af. Niet dat ik bang ben voor de bedreiging op zich, want die beelden zijn er gewoon niet. Wel voor het feit dat ik mijn virusscanner dringend eens moet updaten. En of die dan wel weer zo veilig is?

Wat me in deze misschien nog meer alarmeert is het feit dat de betreffende mail in perfect Nederlands is opgesteld en dat er geen vaag mailadres is aangekoppeld. Waar is de tijd waarin men spam gewoon als spam kon herkennen?  Blauwe pilletjes bij de vleet. Erfenissen van rijke stamhoofden. Het winnen van een of andere loterij. Allemaal in bedenkelijke bewoordingen of onleesbaar in een vreemde taal. Scamming. Sextortion. Internet mag dan wel handig zijn, hoe blijven we ons hier in godsnaam tegen beveiligen?  Al onze persoonlijke informatie hangt in clouds. We besparen op papier en passen naar de brievenbus, ja, maar we zien door alle phishing en spoofing de bomen door het bos niet meer als het onze eigen veiligheid betreft. Bij elke handeling op het wijde wereldse web zou een oorverdovend alarm moeten te horen zijn. Big Brother heeft het naar zijn zin. We zijn nog nooit zo op onszelf gezien geweest.

 (verscheen als column in KW Kortrijk-Menen-Waregem op  02/12/22)