dinsdag 1 september 2020

TINE ZIET (234): Affectie

 Zondag mocht het eindelijk weer! Dan mocht de band waar ik in zit nog eens optreden. Het was van februari geleden. We veranderden intussen veilig in onze bubbel onze sound en onze naam. Voortaan gaan we als DE SPLEET door het leven. Die naam doet nogal wat wenkbrauwen fronsen, maar wie ons hoorde zondag, snapt wel waarom we onszelf die namen gaven. Het was ontzettend fijn om weer eens voor een echt publiek te staan. Ook het publiek vond het overduidelijk goed om weer wat naar een optreden te mogen kijken. Dit op gepaste afstand en met mondmaskers. Eerst was er een interview met Valérie Tack en Marieke De Maré, twee schrijfsters die allebei debuteerden bij het begin van de covidcrisis. Het was een enorm boeiend gesprek dat af en toe een klein buitje moest opvangen. Maar de zon kliefde de wolkjes doormidden, zodat het uiteindelijk heel erg warm was op dat geïmproviseerde openlucht- podium. We straalden allemaal in die natuurlijke spot.

 Naast het optreden zelf deed het ook ontzettend deugd om me weer te mogen opdoffen, al maakten de zogenaamde coronakilo’s het misschien wat minder flatterend allemaal. Dat was duidelijk op enkele foto’s te zien. Op diezelfde foto’s zie ik overigens dat ik niet de enige ben met dat probleem. Het was zo bijzonder om weer eens samen te zitten en elkaar terug te zien. Op gepaste afstand. Dat spreekt. Al blijft het lastig om met die anderhalve meter te blijven denken. Vorige week kreeg ik een brief van een hele goede vriendin die me als de beste kent. Daarin schrijft ze dat ze zich herinnert dat ik geen knuffelaar ben en dat ik bijgevolg wellicht geen affectie mis. Ik vond dat frappant te lezen. Ik zal haar vandaag terugschrijven dat ik de huidige afstandelijkheid zo enorm vervloek. En dat ik niets liever zou willen dan knuffelen. Urenlang. Dat ik het voorlopig puur met mijn kat doe. En gelukkig ook met woorden. En een blik. Heel graag ook met een microfoon. Al is dat laatste misschien een tikje loeiend hard. Graag zien. Waar zijn die handjes?

(verschenen als column in KW Kortrijk-Menen-Waregem op 28/08/20)

Geen opmerkingen:

TINE ZIET (447): Euforie

Er zijn weinig dingen die zo kunnen opladen als een wandeling. Zeven jaar geleden had ik dit nog een uitspraak gevonden die bij de dagtrippe...