maandag 24 augustus 2020

TINE ZIET (233): Kleurmoe

 Het zijn hoogdagen voor de producenten van kleuren cartridges. Met heel veel spanning volgde ik alle mogelijke kleurcodes in nieuws- en weerberichten. Hoe zit het met het aantal covidbesmettingen in onze regio? Zou De Stoel van Boulevard Solar deze keer wél kunnen doorgaan? Hoe zou het onweer over Menen uitvallen? Mogen de deuren van de academie weer opengaan? Zou mijn band eindelijk mogen optreden? De scholen kregen uiteindelijk code geel. Het onweer code rood. Daardoor bleef De Stoel weer op stal. Het evenement ‘Literatuur in de Tuin’ kleurde ineens toch groen. De hele week werd bijgevolg één grote kleurboek .

Hoewel ik het allemaal best begrijp, word ik stilaan toch een beetje kleurmoe. Ik besef dat de kleuren voor duidelijkheid zorgen op een kaart. Dat het de dingen overzichtelijk maakt van op een afstandje. Dat het kan helpen om de te onthouden. Zo herinner ik me uit de middelbare schooltijd een leerkracht wiskunde die er op stond dat we bepaalde stukken in onze tekst in het roze of het geel fluoresceerden en helemaal leek te exploderen als we het eens met andere kleuren probeerden. Alles wat belangrijk was, verdiende een kleurtje. Titels, definities, hoofdzaak en bijzaak kregen allemaal een andere tint. Als ik naar het blad keek, was het alsof alles in kleur stond en ik bijgevolg ook alles moest leren. Dat was volgens mij ook haar bedoeling. Al zorgden de felle kleuren meer voor een soort blokkeren in mijn brein. Mevrouw, het spijt me zeer, om eerlijk te zijn herinner me zoveel jaren later meer de specifieke kleuren dan de lesinhoud.

Als klap op de vuurpijl zag ik me zondag honderden bollen wol per kleur sorteren in de nieuwe kast van mijn moeder. Ik twijfelde soms een beetje over het verschil tussen grijs en groen bijvoorbeeld. Maar het zal mijn moeder uiteindelijk worst wezen welke kleurcode ik op haar bollen kleefde. Ze kan nog hele jaren aan één stuk breien voor ze het zal merken dat een bolletje groen misschien toch wat blauwig kleurt.


(verschenen als column in KW Kortrijk-Menen-Waregem op 21/08/20)

Geen opmerkingen:

TINE ZIET (447): Euforie

Er zijn weinig dingen die zo kunnen opladen als een wandeling. Zeven jaar geleden had ik dit nog een uitspraak gevonden die bij de dagtrippe...