TINE ZIET (211): Samen

Het zijn rare tijden. Vorige column geurde nog zorgeloos naar carnaval en confetti terwijl de alarmbel werd geluid.  Dat kon ik onmogelijk weten: er is een deadline en geen glazen bol. Al werd het natuurlijk wel voorspeld.  Probleem is natuurlijk dat er zoveel wordt geprognosticeerd via allerlei media. Het is geen sinecure om de meest realistische toekomst uit al die orakels te zeven.

Graag zou ik ervan uit gaan dat er tegen de publicatiedatum van dit schrijven een middel werd gevonden om onze coronazorgen in de kiem te smoren. Al is dat natuurlijk een utopie. We zullen samen sterk moeten staan ondanks onze angst voor het onbekende. We moeten vertrouwen op de medische kennis van de mensen in de zorg en de maatregelen die de overheid voor ons neemt. Ook al zijn die allesbehalve fijn.  We zullen creativiteit aan de dag moeten leggen. Solidair moeten zijn.

Veel ‘moeten’ voor een maatschappij waarin alles berust op een ‘mogen’ en ‘kunnen’.  Maar ook hier ‘kunnen’ we meer dan ‘moet’. Al denken we – ook ik – vooral aan onze eigen situatie, is het meer dan ooit de tijd om ons in de schoenen van de ander te verplaatsen. Hoedje af voor al dat zorgend personeel. Goeie moed voor wie moet sluiten. Beterschap voor wie eenzaam (of minder eenzaam) is en niet naar buiten mag. Sterkte aan wie opeens van achter glas naar kleinkinderen moet zwaaien. Courage aan de werkers. De vakkenvullers. Schouderklopjes voor wie in de soep zit. Speekselmedailles voor kinderen en ouders die de muren op zich af zullen zien komen. Een hart onder de riem voor wie verantwoordelijkheid durft op te nemen. Virtuele knuffels voor wie angstig naar de wereld kijkt.

Ik beken: ook ik heb in het begin het virus met een mopje weggelachen. Daarna werd ik kwaad omdat leuke dingen opeens niet meer konden doorgaan. Toen werd ik radeloos en angstig. Bij een eenvoudig hoestje geraakte ik in paniek. Hoe ik mij als dit verschijnt zal voelen, weet ik niet.  Hopelijk denk ik tegen dan minder aan die ik. En mag ik de kracht van een WIJ SAMEN ervaren.

(verschenen als column in KW Kortrijk-Menen-Waregem op 20/03/20)