Vorig weekend zag ik leerlingen vol enthousiasme en energie op
het podium van GC Forum staan. In hun rug gesteund door de puike muzikanten van
de Jeugdharmonie Wervik en dirigent Benjamin Verstraete. Zelf zat ik met de
nodige spanning aan de zijlijn met de tekstbrochure in de hand. Klaar om te
souffleren en weg te springen in geval van nood. Het doet altijd deugd te zien
dat leerlingen begeesterd voor een publiek staan. Dat ze zelfs letterlijk
groeien terwijl ze in het spotlicht staan. In de klas tonen die leerlingen zich
vaak wat stiller. De luidste leerlingen worden dan altijd een beetje stiller.
In feite vind ik vuur in mensen altijd fijn om te zien. Je
hoeft het niets eens te begrijpen om gegrepen te worden. Met hart en ziel
achter de dingen staan die je zegt en doet, werkt aanstekelijk. Je smaakt
meteen dat je eten met passie werd klaargemaakt. Je bent zelfs geneigd om de
pannenset echt wel te kopen, als die marktkramer je onstuimig aanspreekt om
eens in zijn richting te kijken. Ik zal jullie zelfs iets meer vertellen als
iemand me veel bevlogenheid zou vragen om naar Alaska te vertrekken, dan zou ik
het waarschijnlijk zelfs doen. Vuur in mensen, maakt mij warm en doet me vaak
smelten.
Eén van de meest begeesterde personen die ik ooit gezien
heb, is deze week helaas overleden. Ik ontmoette hem voor het eerst toen ik
zestien was. Als beginnend dichteresje keek ik met grote ogen naar de bellenman
van Kortrijk. Wat kon die brullen! Later zag ik hem zijn eigen werk voordragen.
Toegegeven: ik begreep het niet. Al was het overduidelijk dat dit met hart en
ziel was. Heel veel later zag ik hem vol overgave het achtste strijkkwartet van
Dmitri Sjostakovitsj dansen in een huiskamer in Gent. Ik wist niet zo goed wat
ik zag. Dat dit bevlogen was, was een
feit. P.A.C. was een kunstenaar. Gepassioneerd door muziek, woorden, boeken en
mensen. Dat het verdomd stil zal zijn in Kortrijk en omstreken zonder zijn bel.
Maar een van de voordelen van levendigheid is dat het blijft hangen. Hoe dan
ook.
(verschenen als column in KW Kortrijk-Menen-Waregem op 06/03/20)
(verschenen als column in KW Kortrijk-Menen-Waregem op 06/03/20)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten