Weinig platen kunnen zo de zon uitlaten als de plaat van Buena Vista Social Club. Zelfs de bromvlieg in huis gaat erbij heupwiegen. Het is fijn als muziek een seizoen tevoorschijn kan toveren. Nog leuker is als het je kan aanzetten om bewegingen te maken waarvan je daarvoor niet wist dat ze in je lijf zaten.
Op Pinkstermaandag zat ik op een terrasje in De Barakken. Ik
was niet de enige. Niet ver van ons tafeltje draaide een DJ plaatjes. Het
zorgde voor spontane dansjes bij de voorbijgangers. Als mensengluurder vind ik
het heerlijk te zien hoe een wandelpasje ineens meer ritme krijgt als er muziek
te horen is. Zelfs de grootste hark beweegt net iets meer als er een hit te
horen is.
Zelf beweeg ik heel graag op muziek. Soms durf ik dat geen
dansen noemen. Feit is wel dat ik het eigenlijk te weinig doe. Meestal heb ik
er gezelschap voor nodig. Of een podium. Dan komen de mouvementen vanzelf! Met
choreografietjes heb ik het al heel mijn leven lastig. Op schoolfeestjes werd
ik altijd achteraan gezet. Bij de Figurettes moest dikwijls veel geduld en
energie gestoken worden om mij de dansjes aan te leren. Samen dansen is leuk. Dezelfde pasjes delen
ook. Met mate.
Wat me de laatste tijd erg opvalt is dat jongeren dat
spontane bewegen verliezen. Ze leren wel in geen tijd nieuwe tiktokdansjes.
Iets wat mij overigens nooit zou lukken. Ik stel me van die feestjes voor waar
alleen maar (korte) tiktokmuziek wordt gedraaid waarbij iedereen hetzelfde
danst. Vreemd in een wereld die zo uit
is op jezelf zijn en een eigen stijl ontwikkelen. Ook wat beangstigend. Geef
mij maar de spontaniteit van een straatfeestdansje om naar te kijken. Al zijn
het vaak kleine bewegingen met kin, handen en dartele tenen. Ze vertellen
zoveel over een lijf.
Als u mij nu wil excuseren, terwijl er toch niemand kijkt,
laat ik me volledig gaan op het geluid van een stelletje goedlachse krasse
Cubanen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten